อ้อมกอดมัจจุราช 2

“จะคิดหนีไปจากฉันเหรอ ไม่มีทางซะหรอก” เขาคำรามเสียงดัง “มานี่ ปล่อยให้มันนอนตายตรงนั้นแหละ”
กวินภพทนเห็นภาพนั้นไม่ไหว เขาทนไม่ได้ที่มือเล็กๆ และร่างกายของเพลงมีนาสัมผัสและใกล้ชิดกับชายอื่น ทนได้ยินคำพูดที่ว่าเธอจะหนีจากเขาไปไม่ได้ ความหึงหวงจึงกระตุ้นให้เขาทำในสิ่งที่ใครๆ ไม่คาดคิด มือใหญ่กระชากแขนเรียวเล็กอย่างแรง แรงจนกระดูกข้อต่อตรงหัวไหล่กับแขนแทบหลุด จากนั้นก็ทั้งลากทั้งกระชากร่างบอบบางไปยังน้ำตก
ตูม...เสียงของมีน้ำหนักกระทบกับน้ำเย็นเฉียบ น้ำแตกกระจายเป็นวงกว้าง ร่างของเพลงมีนาลอยละล่องมากระทบกับสายน้ำในลำธาร คนที่โยนร่างงามก้าวลงมาในน้ำ เดินลุยน้ำไปยังร่างของคนที่โผล่พ้นน้ำ ไอแค่กๆ สำลักน้ำหน้าดำหน้าแดง
“จำใส่หัวเอาไว้ด้วยว่า เธอคือเมียของฉัน เป็นของฉันคนเดียว คนอื่นไม่มีสิทธิ์”
มือใหญ่ของคนขี้หึงจับตรงกลางศีรษะของเพลงมีนา แล้วจับกดจนใบหน้าสาวอยู่ใต้ผิวน้ำ เธอดิ้นรนสุดชีวิต มือทุบลงบนผิวน้ำจนน้ำกระจายกระเซ็นเป็นวงกว้าง เธอไม่ใช่ปลานะที่หายใจในน้ำ เพลงมีนาจึงสำลักน้ำและหายใจไม่สะดวก
แล้วพอเขาดึงศีรษะเธอขึ้นมาเหนือน้ำ เพลงมีนาเกิดหอบหายใจแรง สูดลมหายใจเข้าไปในปอด ยังไม่ทันที่เธอจะสูดลมหายใจเต็มอิ่ม เขาก็กดศีรษะของเธอลงไปในน้ำใหม่
“อื้อ...อื้อ...” เธอดิ้นและร้องอื้ออึงในน้ำ ทุบฝ่ามือลงบนผืนน้ำไม่หยุด
“นี่คือบทเรียนของคนที่กล้าปากดีกับฉัน ริจะมีชู้มันก็ต้องทรมานอย่างนี้แหละ แค่นี้มันยังน้อยไป ฉันจะทรมานเธอให้เจ็บ จนไม่อยากมีชีวิตต่อแล้วจะบอกให้เอาบุญ เธอไม่มีวันหนีไปจากฉันได้”
เขาพูดจบก็ดึงศีรษะของเพลงมีนาขึ้นเหนือน้ำ ให้เธอมีโอกาสได้สูดลมหายใจไม่กี่วินาทีก็กดศีรษะของเธอลงไปในน้ำใหม่ ทำเช่นนี้หลายครั้งหลายหน
ร่างกายของเพลงมีนาที่เคยดิ้นรน มือที่บางครั้งก็พยายามจะดึงมือหนาออก ค่อยๆ หยุดนิ่ง ร่างสาวเริ่มทิ้งน้ำหนักตัวไม่แข็งขืนเหมือนนาทีก่อน และในจังหวะที่เขาดึงศีรษะของเธอให้พ้นน้ำ อาการหมดสติก็เกิดขึ้นกับเพลงมีนา
“คิดเหรอว่าเธอสลบแล้วฉันจะหยุด ไม่มีทาง ฉันจะทำให้เธอสำนึกแล้วย้ำอยู่ในสมองว่า อย่าได้ทำอย่างนี้กับฉัน”
เขาเค้นเสียงพูด ก่อนจะแบกร่างเล็กพาดบนบ่า ก้าวเดินขึ้นไปจากน้ำ ผ่านร่างจักรพงษ์ที่นอนสลบเหมือดไม่ได้สติ เขาไม่สนใจร่างของคนที่นอนบนพื้น ก้าวเดินอย่างมั่นคงไปยังบ้านพักของตน