จากรอยแค้นสู่แสนรัก

เมื่อความรักเปลี่ยนเป็นความแค้น

เมื่อผู้หญิงที่แสนรัก ต้องกลายเป็นนางบำเรอ

เมื่อความเกลียดทำให้เขาต้องสูญเสียในวันที่สายเกินไป

และเมื่อถึงวันที่หัวใจเรียกร้องหาเธอ เขากลับเจอแค่ความว่างเปล่า เมื่อเธอไปโดยไม่บอกลา

**********************

"คุณเธียรมีแฟนแล้ว รตาว่าเราไม่ควรทำแบบนี้ รตากลัวพริมจะเสียใจค่ะ" หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ คาดหวังคำตอบจากชายหนุ่ม ว่าเขาจะปฏิเสธ

"พริมเหรอ อ๋อ ที่ทำเป็นขัดขืน เพราะเธอรู้เรื่องของฉันกับพริมแล้วงั้นเหรอ" แม้จะแปลกใจแต่ก็ไม่เกินความคาดเดา ถึงไม่รู้ว่าพิมพ์รตาไปเจอกับพริมาตอนไหน และพริมาพูดอะไรกับเธอมาบ้าง ถึงทำให้เธอต้องเอาเหตุผลแบบนั้นมาอ้างที่จะปฏิเสธสัมผัสจากเขา แต่เมื่อเห็นแววตาตัดพ้อของจากพิมพ์รตา มันกลับยิ่งทำให้เขาอยากจะแกล้งคนตรงหน้า

"คุณทั้งสองคนคบกันจริง ๆ เหรอคะ" เป็นพิมพ์รตาที่อึ้งกับคำตอบของชายหนุ่ม เธอคาดหวังคำตอบว่าเขาจะตอบปฏิเสธ แต่อีกฝ่ายกลับไม่ทุกข์ร้อนด้วยซ้ำ

"ทำไม หรือว่าคิดว่าเธอเป็นเมียฉันจริง ๆ เหรอ คุณหนูตกอับกับทายาทโรงพยาบาลเอกชนแนวหน้าอย่างฉัน มันเหมาะสมกันเหรอรตา" ชายหนุ่มเอ่ยกระซิบข้างหู มองดวงตาที่เริ่มมีน้ำตาคลอเบ้า "อย่าลืมตัวสิพิมพ์รตา สำหรับฉันแล้วเธอก็เป็นเพียงเมียบำเรอคนหนึ่ง คิดว่าฉันจะจริงจังด้วยงั้นเหรอ"

*************
ไม่มีนอกกาย ไม่มีนอกใจและจบฟีลกู้ดค่ะ