บุตรสาวชาวสวน

โปรย: สาวบรรณารักษ์ย้อนกลับมาในร่างของลูกสาวชาวสวน เธอจำอะไรไม่ได้และต้องแต่งงานกับชายที่ตนไม่ได้รัก แถมยังมีตำแหน่งแม่ม่ายคืนเดียวห้อยท้ายอีกเพราะสามีคนแรกหนีไปตั้งแต่วันเข้าหอ

#นิยายไทยอีสานย้อนยุค เรื่องนี้ไม่มีมิติวิเศษ
.......................
มนต์ชัยเดินเข้ามาใกล้เหมือนกำลังอยากยั่วภรรยา โน้มใบหน้าลงมาข้างแก้มแล้วเอ่ยเสียงเบา  "ทำไม ทำเหมือนไม่เคยเห็น" มีสามีมาคนหนึ่งแล้วยังทำตัวเหมือนสาวบริสุทธิ์ไปได้ ทำเหมือนจนเขาหลงเชื่อเสียด้วยสิ

ชมจันทร์หลับตาปี๋ ตัวเกร็ง ขนลุกซู่ไปทั้งร่างเมื่อลมหายใจอุ่น ๆ ของคนตัวใหญ่เป่ารดต้นคอและพวงแก้ม ใบหน้ามีริ้วสีแดงพาดผ่าน

"อย่ามาแกล้งได้ไหม ไม่ชอบ" ชมจันทร์ว่าขึ้นเสียงจริงจังและยังปิดเปลือกตาแน่น มือทั้งสองบีบกันแน่นอย่างลืมตัว

มนต์ชัยเห็นท่าทางของเธอแล้วจึงไม่คิดแกล้งอีก "ลืมตาเถอะ พี่ไม่แกล้งแล้วก็ได้" บางครั้งเธออาจจะลืมไปแล้วก็ได้ว่าสามีภรรยาเขาปฏิบัติต่อกันอย่างไร เพราะเรื่องอื่นเธอก็ลืม เขาพ่นลมหายใจออกมาแล้วยืนขึ้นเต็มความสูง เดินไปหยิบเสื้อมาสวมแล้วเดินไปนั่งที่เตียงนอน

           เมื่อนั้นชมจันทร์จึงเปิดเปลือกตาขึ้นแล้วถามเขา "เรื่องของเราพี่จะเอายังไง" เธอดูออกว่าเขาไม่ได้เต็มใจแต่งงานกับเธอเท่าไรนัก

           "อยู่ด้วยกันเหมือนเพื่อน เหมือนพี่น้อง" เขาเอ่ยวาจาเรียบเรื่อยและเว้นวรรคก่อนจะพูดต่อ "แบบนี้เธอทำได้ไหม"

           "สบายมากค่ะ อย่างนั้นก็ดี เราจะได้ไม่ต้องอึดอัดกันทั้งคู่"

           "ต่อหน้าคนอื่นทำเหมือนคนรักกัน แต่เมื่ออยู่ลับตาคนก็ไม่จำเป็น"

           ชมจันทร์ส่งยิ้มผ่านกระจก "ย่อมได้ค่ะคุณพี่ไม้" ดวงตาเธอเป็นประกายมากขึ้นเมื่อเขายื่นข้อเสนอที่ดีให้ แบบนี้ก็เท่ากับว่าเธอยังทำตัวเหมือนคนโสดได้