ทะลุมิติไปเป็นภรรยาชาวนาผู้ยากจนซ้ำสามียังพิการ

คำโปรย: ชีวิตดีๆ ของนักศึกษาแพทย์ปีที่หกต้องพลิกผัน เมื่อเธอย้อนเวลาไปเกิดใหม่ในร่างของหญิงอ้วนในปี พ.ศ. 2495 แถมยังต้องมาเลี้ยงลูกสองคนและสามีพิการที่ไม่รักเธอเลย

............................
สมิงมองหน้าภรรยาเหมือนในใจกำลังครุ่นคิด บัวเห็นสายตาแปลกประหลาดของสามีที่มองมาที่เธอแล้วรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ จึงหาทางเลี่ยงเสีย
"ข้าจะไปทำอาหาร และจะให้เมฆเอาน้ำอุ่นมาให้ท่านล้างหน้า" บัวเอ่ยขึ้นเตรียมจะหันหลังเดินออกไป
"เดี๋ยว" เท้าของเธอชะงักนิดหนึ่ง
"ข้ายอมรับข้อเสนอของเจ้า ถ้าเจ้ามีวิธีรักษาให้ข้าเดินได้อีกครั้งข้าจะเลิกกับเจ้า" ถ้าบัวช่วยชีวิตคนตกน้ำได้จริงเขาก็น่าจะมีโอกาสหาย เขารอเวลานี้มานานเวลาที่เธอจะยอมเลิกกับเขาดี ๆ แต่เธอก็มายื่นให้ในวันที่เขาเดินไม่ได้พอดี อิสรภาพของเขาจึงต้องเลื่อนออกไปจนกว่าเขาจะหายดี "แต่ในระหว่างที่รอนี้เจ้าต้องดูแลข้ากับลูกให้ดี และต้องทำงานแทนข้าทั้งหมด"
สิ้นเสียงของเขาบัวไม่ได้รับคำหรือปฏิเสธและไม่ได้หันหน้ามามองเขาอีก เธอเดินไปยังห้องครัวทันที แต่กระนั้นทั้งสองก็เข้าใจตรงกันแล้วว่าบัวยอมรับข้อเสนอของเขา และยอมทำตามสิ่งที่เขาร้องขอ ไม่สิ ไม่ใช่คำร้องขอแต่มันคือคำสั่งต่างหากล่ะ