เมื่อฉันข้ามเวลามาเป็นแม่หม้ายปากร้าย ในยุค1980

คำโปรย
จากพนักงานออฟฟิศ สู่การเป็นแม่หม้ายลูกสองที่ต้องแยกตัวออกมาจากบ้านสามี ไหนยังมีสารพัดปัญหาผุดขึ้นมาให้แก้ไขไม่หยุด คงถึงเวลาแล้วสินะที่เธอจะต้องสวนหมัดแสกหน้าคนตระกูลมู่ แล้วหยัดยืนด้วยตัวเองให้ได้!

แนะนำเรื่อง
ในอดีตเธอเป็นพนักงานออฟฟิศที่พยายามทำทุกวิถีทางให้ตัวเองได้เลื่อนตำแหน่ง แต่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปีต่อกี่ปี...หัวหน้าก็ไม่เคยเห็นใจอะไรเลย ปล่อยให้เธอย่ำอยู่กับที่จนดูไร้ค่า แต่ในทางกลับกันสวรรค์เกิดความเห็นใจ ส่งเจียงเหยามาอยู่ในร่างของแม่หม้ายลูกสอง ที่ต้องฝ่าสารพัดปัญหาและต่อกรกับใครอีกหลายคน แล้วมาลุ้นกันว่าอดีตพนักงานออฟฟิศผู้มาจากต่างโลกจะหาทางสร้างเนื้อสร้างตัวได้สำเร็จหรือเปล่า!

*****
คัทซีน ที่ 1
"โอ้ย คุณเบามือหน่อยสิ นี่คุณจะทำแผลหรือเพิ่มแผลให้ผมกันแน่"

เสียงห้าว ๆ ร้องลั่นเมื่อถูกสำลีชุ่มน้ำเกลือกดลงบนแผลมุมปาก ยิ่งเขาทำท่าสะดีดสะดิ้งขยับก้นออกห่างจากคนสวย เจียงเหยายิ่งลงน้ำหนักมือกดสำลีย้ำ ๆ ที่แผลมุมปากแรงขึ้นกว่าเดิม ทั้งยังสั่งให้ลูกชายตัวน้อยเข้ามานั่งทับหน้าตักของเขาไว้ทั้งอย่างนั้น คราวนี้เขาจะดิ้นไปไหนได้!

"จับนิดจับหน่อยทำเป็นร้อง ถ้าไม่เห็นว่าคุณเป็นคน ฉันคงคิดว่าคุณเป็นวัว หรือไม่ก็ลูกแพะที่ถูกล่ามทิ้งไว้ในทุ่ง!"

"ก็คุณมือหนักขนาดนั้น จะมาโทษผมทำไม ถ้าหน้าหล่อ ๆ ของผมมีตำหนิ ผมจะคิดดอกเบี้ยกับคุณเอาให้อ่วมเลยคอยดู"

*****
คัทซีน ที่ 2
"มองอะไรน่ะ! อีตาบ้า คนโรคจิต"

กว่าจะรู้ว่าตัวเองแต่งตัวล่อแหลมก็ถูกสายตาของซื่อเฉิงแทะโลมไปเยอะแล้ว เจียงเหยารีบไขว้มือปิดหน้าอกของตัวเองไว้แน่น หล่อนสวมชุดนอนตัวยาวสีขาวครีมเนื้อผ้าบางเบาพอสะท้อนกับแสงนวล ๆ ในตอนเช้ามันจึงดูโปร่งปรุจนสามารถมองเห็นทรวดทรงของหล่อนได้อย่างถนัดตา

"ให้ตายเถอะคุณ หน้าอกแบนราบสองสลึงใครจะไปอยากดู อีกอย่างผมไม่นิยมผู้หญิงที่ผอมเหมือนไม้จิ้มฟันแบบคุณหรอก ใคร ๆ ก็ชอบเนื้อนมไข่กันทั้งนั้น แล้วต่อให้คุณเปลือยอยู่ตรงหน้า ผมก็ไม่รู้สึกอะไรอยู่ดี เพราะงั้นคุณสบายใจเถอะ"

"โอ้ย! ทำไมคุณปากร้ายขนาดนี้ เป็นผู้ชายประสาอะไรเนี่ย มิน่าล่ะ คุณอายุขนาดนี้แล้วถึงยังไม่มีเมียเหมือนคนอื่นเขาสักที"

"เห้ย! ระวังปากหน่อยสิคุณ เดี๋ยวผมก็ได้จับทำเมียซะหรอก ว่าผมปากร้ายอยู่ได้ งั้นคุณคงปากดีมากมั้ง"

"ฮืม...อย่างน้อยฉันก็ปากดีแหละนะ อะ...เอ้ย!! ไม่สิ ปากดีไม่ใช่คำชมสักหน่อย"