เพราะมีแค่เธอ

เพราะอับจนหนทาง ทำให้มัศยาต้องแบกหน้ามาขอความช่วยเหลือจากอดีตสามีอย่างภูริต ทว่าเขากลับยื่นขอเสนอให้เงินเธอห้าล้าน แลกกับให้เธอและลูกย้ายมาอยู่กับเขา

--------------------------------------------------------------------------------

(บางส่วนของเนื้อเรื่อง)

"แล้วมัดไม่อยากให้ลูกเรียนโรงเรียนดี ๆ เหรอ มัดก็รู้ว่าการเรียนระหว่างเด็กต่างจังหวัดกับเด็กกรุงเทพฯมันต่างกันมาก ที่นี่ตัวเลือกเยอะกว่า พี่เองก็มีเงินพอที่จะให้ลูกเรียนในสิ่งที่ลูกอยากเรียน พี่สนับสนุนยะหยาได้"

หากยกเรื่องลูกมาร้อยทั้งร้อยมักดึงความสนใจคนเป็นแม่ได้ มัศยาจากที่นั่งถอยห่างเป็นโยชน์ เริ่มนั่งในท่าปกติขยับเข้ามาอยู่ในระยะตามเดิม

เธอไม่เคยคิดไปไกลถึงขั้นพรสวรรค์ แค่เห็นภูริตาชอบนั่งวาดรูปก็คิดว่าน่าจะเป็นอีกหนึ่งความชอบของลูกสาว เธอเองก็อยากสนับสนุนให้ได้มากแต่นั่นละ เธอไม่ได้มีเงินถุงเงินถัง ทำได้ดีก็แค่ซื้อสมุดวาดภาพระบายสีกับกล่องสีไม้เจ็ดสิบสองสีให้กับลูกแค่นั้น

เอาเป็นว่าที่ภูริตพ่น ๆ มาโน้มน้าวเธอได้มากพอสมควร

"แล้วพี่ภูจะให้มัดทำอะไร มัดต้องทำมาหากินนะ มัดไม่เอาอีกแล้วที่ต้องรอเงินจากคนอื่นฝ่ายเดียว"

"มัดก็ทำงานไปสิ อยากทำอะไรก็ทำพี่ลงทุนให้"

"ไม่เอาอะ"

ครั้งนี้ภูริตทนไม่ไหว ต้องถอนหายใจออกมา

"ไม่ดื้อได้ไหมครับ มัด"

มัศยาย่นคอมอง ขนหัวลุกชอบกลกับน้ำเสียงและท่าทางภูริตที่เปลี่ยนไป นี่หลังจากแยกกับเธอเมื่อวานภูริตไปสะดุดล้มหัวฟาดที่ไหนมาหรือเปล่า

มาคงมาครับอะไร มะเหงกแหนะ

----------------------------------------------------------------
* ราคาบนเว็บและแอนด์ดรอยถูกกว่าใน ios นะคะ