แผนรักทวงคืนแค้น

“ไอ้วัน มึงว่าครอบครัวเราสองคนจะดีกันได้ไหมวะ?”
ปัณถามขึ้นท่ามกลางความเงียบสงัด เด็กหนุ่มลอบถอนหายใจออกมาอย่างหนักใจ มันเป็นสิ่งที่เขาหวังมาตลอด เพราะนอกจากสังคมที่ไม่ได้เปิดกว้างแล้ว ความเกลียดชังของแม่ที่มีต่อครอบครัวของวันจักร์ก็ทำให้ความหวังที่จะสมหวังในรักนั้นริบหรี่ลงไปทุกที
“ไม่มีทาง ตราบใดที่แม่มึงยังเป็นว้ออยู่แบบนี้” (ว้อ เป็นคำที่เอาไว้ใช้เรียกสุนัขบ้าในภาษาเหนือ)
“ไอ้วัน...นั่นแม่กูนะ” ปัณปรามน้ำเสียงเคือง
แม้จะรู้ว่านางศรีแม่ของตนเป็นคนแบบไหนและรู้ว่าวันจักร์ชิงชังแม่ของตนเพียงใด แต่ถึงอย่างไรเสียแม่ก็คือแม่ เมื่อได้ยินใครพูดถึงแม่เช่นนี้ในฐานะลูกชายก็ต้องมีขุ่นเคืองเป็นธรรมดา นั่นทำให้วันจักร์ที่เพิ่งรู้ตัวว่าหลุดพูดคำพูดไม่ดีถึงแม่ของอีกฝ่ายก็ถึงกับหน้าจ๋อยทันที จริงๆ เขาไม่ได้รู้สึกผิดกับนางศรีหรอก ให้ด่าหยาบกว่านี้ก็ทำได้ แต่เขารู้สึกผิดกับปัณมากกว่า
“แล้วถ้าครอบครัวเราไม่ได้ผิดใจกันแบบทุกวันนี้ มึงคิดว่าเราจะเป็นเพื่อนสนิทกันได้ไหมวะ?”
นั่นสิ...วันจักร์ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน เขาไม่เคยจินตนาการถึงความปรองดองของสองครอบครัวมาก่อน เพราะมันเป็นไปไม่ได้และมันไม่มีทางเกิดขึ้น
นั่นจึงทำให้วันจักร์ไม่เคยมองปัณว่าเป็นเพื่อนได้จริงๆ สักครั้งมาแต่ไหนแต่ไร จนถึงตอนนี้ก็ยังเรียกเพื่อนได้ไม่เต็มปาก แต่จะบอกว่าเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นทั่วไปความรู้สึกของวันจักร์ในตอนนี้ก็บอกว่ามันพิเศษกว่านั้น หรือจะอยู่ในฐานะศัตรูเพราะบ้านไม่ถูกกันวันจักร์ก็ไม่ได้รู้สึกเกลียดชังปัณเลยแม้แต่น้อย
ถ้าอย่างนั้น...ตอนนี้สถานะของปัณในชีวิตของวันจักร์คืออะไรกันนะ?

---------------------------------------------------------------------
เขา(วันจักร์)...คือคนในครอบครัวที่แม่ของชายหนุ่มเกลียดชัง
ส่วนเขา(ปัณ)...คือลูกชายของคนที่จ้องทำลายล้างครอบครัวของเด็กหนุ่มให้พินาศ

เขาว่ากันว่า...ความรัก ที่เกิดขึ้นท่ามกลาง ความแค้น นั้นยากจะฝ่าฟัน
แล้วถ้ารักนั้น ถูกใช้เป็นเครื่องมือสนองแค้นล่ะ? ความรักจะสมหวังอยู่หรือไม่?
พบกับเรื่องราวโศกนาฏกรรมที่มีความรักและความแค้นเป็นตัวขับเคลื่อน
ระหว่างรัก หรือ แค้น สิ่งใดจะมีอำนาจเหนือกัน

ป.ล. นิยายเรื่องนี้...มีฉากหลังอยู่ในปี พ.ศ. 2550 ในยุคที่อินเทอร์เน็ตยังไม่เฟื่องฟูเท่าปัจจุบัน โดยใช้อำเภอแม่ใจ จังหวัดพะเยา อำเภอเล็กๆ ในภาคเหนือเป็นสถานที่ในการดำเนินเรื่อง