เปรียบดั่งเชลย

เขา...ผู้มีความโกรธแค้นภายใน ตั้งใจทำลายผู้หญิงคนหนึ่งให้เธอเจ็บช้ำอย่างแสนสาหัส หลังจากสิ้นบิดาเธอและเขาตกลงแยกย้ายไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ พร้อมลูกน้อยที่ติดท้องมา...
-------------------------------------------------------

“ฉันจะไปยืนกอดกับใครก็ได้ มันเป็นสิทธิ์ของฉันค่ะ” ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นจึงเดินเข้าไปประชิดกายของอีกฝ่าย ก่อนที่ปณิดาจะถอยหลังจนชิดกำแพง ดวงตากลมสั่นไหวด้วยความหวาดกลัวรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขา จึงเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่น เพียงแค่เธอทำหน้าเง้า นั่นทำให้ภีมวัจน์หัวใจเต้นเร็วไม่เป็นจังหวะ ความรู้สึกเก่าก่อนไม่เคยจากหายไปจากหัวใจ ก่อนชายหนุ่มจะตั้งสติ แล้วถอนหายใจออกมา

“คุณช่วยเลือกผู้ชายให้มันดี ๆ หน่อยได้ไหม เอกภพเป็นคนเจ้าชู้แค่ไหนคุณรู้หรือเปล่า”

“เป็นใครก็ได้ที่ไม่ใช่พี่ภีม เพราะอย่างน้อยเขาก็มีเหตุผลมากกว่าพี่ ตอนนี้ต่อให้เป็นผู้ชายคนไหนที่เดินเข้ามา ณิดาก็จะไม่ปฏิเสธทั้งนั้น ให้อยู่ห่างจากพี่ได้เท่าไหร่ก็ยิ่งดี” เธอเอ่ยพร้อมน้ำตารินไหลออกมา ก่อนเขาจะกำแขนของเธอทั้งสองข้างด้วยความโกรธ