ถนอมฤกษ์

คืนหนึ่ง... ที่เขาเจ็บปวดเพราะถูกหลอกลวง

คืนหนึ่ง... ที่เธอเมาและเชื่อแรงยุของเพื่อน

กลายเป็น ‘คืนนั้น’ ที่เราสองใช้เวลาร่วมกัน

จากคืนนั้น... กลายเป็น ‘คนหนึ่ง’

คนที่เป็นเสมือนแก้วตาดวงใจของถนอมฤกษ์และเดือนวาด

********************************

“เรียกพ่อสิครับ”

“ป้อป้อ”

เจ้าของแก้มอวบสีอมชมพูเหมือนลูกพีชยิ้มโชว์ฟันกระต่าย

“อืม พ่อพ่อ”

“ป้อป้อ”

“น่ารักคนดี ชวนแม่ไปอยู่ด้วยกันนะคะ”

“มำมำ”

“ไม่ใช่ค่ะ แม่แม่… เรียกสิคะ”

“มำมำ”

ชายหนุ่มหลุดขำเมื่อเห็นหัวคิ้วน้อยๆ ขมวดเข้าหากันราวกับเจ้าตัวกำลังจะเถียงเขา

“มำมำก็มำมำ หนูชวนแม่ไปอยู่กับพ่อนะคะ”

“ปัยปัย”

“อืม ไปก็อย่าลืมชวนแม่ล่ะ”

“ปัยปัย ป้อป้อ”

“ใช่ค่ะ ไปอยู่กับพ่อ”

“ปัยปัย ป้อป้อ”

เด็กน้อยตบมือแปะๆ ยิ้มแฉ่งอวดฟันกระต่าย คนเป็นพ่อถึงกับใจละลายรอบที่ร้อยของวัน ชายหนุ่มนับวันนับคืนพาแก้วตาดวงใจตัวน้อยๆ กับเจ้าของหัวใจไปกราบผู้เป็นพ่อแม่กับย่า อยากพาพวกเธอทั้งสองไปให้ทุกคนในบ้านได้รู้จัก อยากประกาศให้คนทั้งโลกได้รู้

…นี่เมียกับลูกผมครับ!


*** ขอฝากพี่ใหญ่ของบ้านเริ่มเรืองรองไว้ด้วยค่า***