กลับมาครานี้ต้องหลีกเลี่ยงชะตาอนุให้จงได้

กลับมาครานี้ต้องหลีกเลี่ยงชะตาอนุให้จงได้
แม้ปรุงยาได้ แล้วอย่างไร เข้าป่าล่าสัตว์ นำไปขายได้แล้วอย่างไร ในเมื่อทุกสิ่งอย่างล้วนถูกผูกขาดด้วยอำนาจของเจ้าเมืองหว่านเย่ว ไห่อันหยาง หรือฉินอ๋อง ผู้คนอยู่ได้ด้วยความทุกข์ยากไม่สามารถลืมตาอ้าปากได้แม้แต่น้อย เหล่าหญิงงามเรือนใดหากเจ้าเมืองถูกใจย่อมถูกฉุดคร่าบังคับให้ไปเป็นอนุ โดยไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ หลี่เฟยหลิน ก็เช่นเดียวกัน
นางเป็นเพียงลูกสาวชาวบ้านที่บังเอิญมีความงามที่ต้องใจท่านเจ้าเมืองวิปริตผู้นั้น ทำให้นางโดนลักพาไปจากอ้อมกอดของผู้เป็นมารดามาอย่างเลือดเย็น และยังไม่พอ พวกมันล้วนสังหารทุกคนในครอบครัวของนางจนหมดสิ้น ไม่เว้นแม้แต่น้องน้อยของนางที่เพิ่งมีอายุได้เพียงหนึ่งปี การกระทำดังกล่าวทำให้นางกักเก็บความแค้นไว้ในตัวเพื่อรอวันที่จะแก้แค้น จนมาวันหนึ่งเหมือนสวรรค์ล้วนเข้าข้างนาง
เมื่อฉินอ๋องจอมเสเพลถูกตัดสินโทษประหารเพราะถูกจับได้ว่าใช้โอสถต้องห้ามในการควบคุมชาวเมืองให้อยู่ใต้อำนาจ นั่นยังไม่เท่ากับการสั่งให้เข่นฆ่ากันเองซ้ำรอยเดิมจนจักรพรรดิไห่ หยางหลงผู้เป็นพี่ไม่สามารถหลับตาข้างหนึ่งได้
นางสาแก่ใจยิ่งนักแม้ไม่อาจสังหารมันผู้นั้นด้วยมือของตนเองแต่การดูบุรุษผู้นั้นถูกบั่นคอต่อหน้าชาวเมืองทั้งหมด สายตาอาฆาตแค้นนางยังจำมันได้ขึ้นใจ แต่แล้วอย่างไรท่านมันสมควรตายแล้ว
จงชดใช้ให้แก่บุตรของข้าที่ท่านพรากจากข้าไปเสียเถิด
‘ท่านแม่รอข้าก่อนนะเจ้าคะ ข้าจะไปหาพวกท่าน’
ปิ่นปักผมลายวิหคเพลิงที่ได้มาจากการช่วยชีวิตบุรุษแปลกหน้าถูกนำมาเป็นอาวุธสังหารตนเอง และมันควรจะจบลงแค่ตรงนั้นแล้วเหตุใดนางถึงได้ฟื้นขึ้นมาในร่างเด็กน้อยเช่นนี้กันเล่า



ชีวิตที่แล้วนางพลาดที่อ่อนแอเกินไปจนไม่สามารถปกป้องครอบครัวตนเองได้ เมื่อมีโอกาสย้อนกลับมาอีกครั้ง นางต้องหลีกเลี่ยงชะตากรรมอันน่าอดสูให้จงได้