ยามหว่านเซียงอวี้กรุ่นกลิ่นกำจาย

หว่านเซียงอวี้ (ดอกซ่อนกลิ่น) เป็นดอกไม้ที่เบ่งบานส่งกลิ่นหอมยามราตรี เฉกเช่นตัวข้า มิอาจเปิดเผยฐานะ มิอาจออกหน้าออกตา เป็นได้แค่เพียงผู้ชี้แนะเรื่องราวบนเตียงให้เขา แม่ทัพน้อย หลิวซานหลาง เท่านั้น

...

“บ่าวขอยืนยันกับท่าน ว่าบ่าวเต็มใจ”

หว่านเซียงอวี้สบตาอีกฝ่าย เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเห็นใจในชะตากรรมของตนเองและตัวนางอยู่ไม่น้อยทำให้เซียงอวี้รู้สึกว่านางมิได้แบกรับชะตากรรมที่เลือกไม่ได้เพียงลำพัง จนความรู้สึกประหม่าพรั่นใจที่มีจนถึงเมื่อครู่ค่อยๆ เลือนหายไปสิ้น นางจึงตัดสินใจบอกความรู้สึกของตนบ้างด้วยดวงตาทั้งสองข้างที่เอ่อคลอพร่าเลือนด้วยน้ำตา ทั้งน่าเอ็นดูระคนสงสาร

“...เต็มใจเพราะว่าเป็นท่าน ถ้ามิใช่ท่าน แน่นอนว่าบ่าวย่อมไม่ยินยอม”

เด็กหนุ่มนามหลิวซานหลางช้อนตาขึ้นมอง “จริงหรือ”

“เจ้าค่ะ เพราะบ่าวชอบคุณชายน้อยที่สุด”