วิมานคนเถื่อน

อนุสราเดินทางมาที่ไร่ของหัสนัยหวังว่าจะได้ทำงานที่รัก แต่กลับกลายเป็นตัวแทนของผู้หญิงที่เขารอคอย ความเจ็บช้ำของเขาต้องถูกเยียวยา! และกวางน้อยอย่างหล่อนที่ถูกส่งมาบูชายัญแทนก็ต้องอยู่กับเขาตลอดไป
- - - - - - - - - -
“ความจริงแล้วผมกับเมยาวดี เรานัดพบกันวันนี้เพื่อจะทำการหมั้นหมายก่อนจะแต่งงานอยู่กินกันแบบผัวเมีย แต่เมยาวดีไม่มา กลับส่งคุณมาแทน แล้วท่าทางคุณก็ดูจะพอใจมากที่ได้มาอยู่ที่นี่ งั้นผมก็จะไม่ขัดศรัทธา รับคุณเอาไว้เป็นเมียของผมแทนเมยาวดีก็แล้วกัน”
“คุณหัส จอดรถก่อนค่ะ ฉันไม่เข้าใจ” อนุสราเริ่มใจเต้นแรงด้วยความกังวล
นี่มันเรื่องอะไรกัน ต่อให้เขาเป็นคนหน้าตาดีแค่ไหน แต่ถ้ามาพูดจากันแบบนี้ หล่อนก็รู้สึกว่าราวกับกำลังถูกคุกคาม
“ไม่เข้าใจตรงไหน ผมจะได้อธิบายให้ฟัง”
“คุณช่วยจอดรถก่อนสิคะ”
“เดี๋ยวก็ถึงบ้านผมแล้ว ถึงที่นั่นแล้วผมจะจอด”
“ไม่! ฉันบอกให้จอดเดี๋ยวนี้!” หญิงสาวโวยวายมองหน้าเขาอย่างไม่พอใจ
ตอนนี้ต่อให้เขาจะโกรธโมโหใครมาก็ตาม หล่อนไม่สนเพราะหล่อนกำลังโมโหเขามาก
“คุณไม่มีสิทธิ์มาสั่งผม”
“คุณหัสนัย คุณเป็นบ้าอะไร คุณเป็นโรคจิตหรือไง ฉันเป็นใครก็ไม่รู้ แต่คุณ...คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้ จอด!”
“ตะโกนเข้าไปเถอะ มันไม่ช่วยอะไรหรอกนะ”