หลิวอี้โยว 2 (ข้าจะโต) เล่ม 1

“พ่อแก่แล้ว ยังต้องเลี้ยงน้องชายเจ้าอีก” หลิวฟู่จินเชิดหน้าขึ้นสูง
หลิวอี้โยวหางคิ้วกระตุก
แก่แล้ว? อย่างท่านแก่? แล้วปู่ ๆ ทั้งหลายเรียกอะไร
โกหกไม่เนียนเอาเสียเลย...
เด็กหญิงส่ายหัวไปมา มองเมินบิดา หันไปหาผู้เป็นมารดาแทน
“ท่านแม่ ให้สิบเจ็ดไปนะเจ้าคะ” คำพูดใดก็ใช้ไม่ได้ผลกับมารดา แต่ลูกอ้อนไม่แน่
แน่นอนว่า กับมารดาแล้ววิชาขาคู่ใช้ไม่ได้ผล ห้าปีมานี้นางเรียนรู้ว่าวิชาขาคู่จะมาพร้อมไม้เรียว
หลัวเยว่เล่อท่าทางไม่พอใจ “เจ้าเดินทางคนเดียว แม่ไม่วางใจ”
“เช่นนั้นลูกไปชวนท่านปู่สาม” หลิวอี้โยวยิ้มยินดี แล้ววิ่งออกไปทั้งที่ในมือยังมีเสี่ยวเมิ่งอยู่
เด็กชายถูกอุ้มติดมือไปด้วยมือเพียงข้างเดียว ขนาดหินก้อนใหญ่นางยังยกได้สบาย แค่เด็กตัวเล็ก ๆ คนเดียวก็ยิ่งสบายมือ
กว่าผู้เป็นบิดามารดาจะรู้ตัว สองพี่น้องก็ออกไปไกลแล้ว
เด็กสองคนตัวเกือบจะเท่ากัน มองอย่างไรก็เหมือนเสี่ยวเมิ่งโดนหลิวอี้โยวแบกไปอย่างทุลักทุเล
“โยวเอ๋อ เอาเสี่ยวเมิ่งกลับมาก่อนนนนน!”