รักตามเวลา

เขา...เป็นถึงทายาทเจ้าของบริษัทใหญ่โต ยอมถอดเขี้ยวเล็บประกาศคบกับหญิงสาวแสนธรรมดาคนหนึ่ง อย่างจริงจัง ท่ามกลางการวิจารณ์ต่าง ๆ เกี่ยวกับความเหมาะสม

เพราะเป็นรักแรก...เขาจึงไม่สนใจคำครหาเหล่านั้น บากหน้าไปหาบิดา เพื่อขอแต่งงานกับเธอหลังจากเรียนจบ แต่แล้ว...เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้งให้รักแรกของเขาแตกสลายเมื่อจับได้ว่า เธอเห็นเขาเป็นเพียงบ่อเงินที่จะเข้ามากอบโกย

นั่นทำให้เทวทิณณ์...มองเธอเป็นเพียงผู้หญิงหน้าเงินที่แสนไร้ค่า หาทางตอบแทนเธอด้วยทุกความเจ็บปวด ให้สาสมกับสิ่งที่เธอทำ

--------------------------------------------------
“ก็ในเมื่อแกหนีไปจนสุดหล้าฟ้าเขียวแล้วมันลืมไม่ได้ ทำไมแกไม่อยู่ใกล้ ๆ เธอ จะเห็นจะความเลวของเธอชัดเจนขึ้น เผื่อมันจะลืมความเจ็บปวด และเลิกรักเธอสักที” เทวทิณณ์ค่อย ๆ เลื่อนสายตาขึ้นมองบิดา แล้วนิ่งเงียบไป

“ฟังพ่อนะทิณณ์ ที่แกลืมเธอไม่ได้ อาจจะเพราะแกกำลังเข้าใจผิด และไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม พ่อว่าพิมพ์มาดาไม่ใช่ผู้หญิงเห็นแก่เงินอย่างที่แกเข้าใจแน่ ๆ พ่อมั่นใจว่ามองคนไม่ผิด” เทวทิณณ์แสยะยิ้มพลางส่ายศีรษะไปมา

“ผมก็เคยคิดเหมือนพ่อ แล้วสุดท้ายเป็นไง เธอก็เห็นเงินสำคัญกว่าความรักที่ผมมอบให้อยู่ดี และไม่ว่าพ่อจะพูดยังไงก็ตาม ช่วยเอาเธอกลับไปด้วย ผมไม่ต้องการรับรู้อะไรเกี่ยวกับเธอเพราะเรื่องราวระหว่างผมกับเธอมันจบไปนานแล้ว” ชายหนุ่มจำใจยื่นคำขาด พร้อมกับลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปยังประตูทางออก

“ถ้าแกไม่เต็มใจ ฉันจะให้พิมพ์มาดาไปเป็นเลขาของบรรพต เพราะไหน ๆ ฉันก็ขอพิมพ์มาดามาจากบริษัทเพื่อนของฉันแล้ว จะเอาคืนก็คงไม่ได้” เทวทิณณ์ได้ยินดังนั้นจึงชะงักนิ่ง ก่อนจะหันกลับมายังบิดาที่ยืนนิ่งสบตาเขาด้วยสายตาจริงจัง