เมียแสนชังของขุนโจร

คำโปรย
กฎของเสือคือห้ามหลงรักเหยื่อ
ต่อให้ได้เหยื่อเป็นเมีย ก็อย่าหวั่นไหว

เรื่องราวชีวิตของขุนโจรหนุ่มชื่อว่าเสือแผน ซึ่งเป็นลูกชายของเสือเดชขุนโจรชุมเสือกล้า ผู้เป็นพ่ออยากแก้แค้นนายตำรวจสิงหราช คนที่ทำให้เขาเสียดวงตาข้างซ้ายไปหนึ่งข้างเมื่อหลายสิบปีก่อน เมื่อเวลาแก้แค้นมาถึง เสือเดชวางแผนให้ลูกน้องไปจับตัวลูกสาวของนายตำรวจศัตรูของตนมาเป็นเมียของลูกชาย แต่ลูกน้องจับมาผิดตัวเพราะดันไปจับตัวจันทร์หอม แม่ค้าขายขนมหวานอยู่ในตลาดมาแทน เสือเดชบอกลูกน้องให้จัดการเธอทิ้งเสีย แต่เสือแผนนึกเอ็นดูสงสาร จึงขอพ่อให้จันทร์หอมมาเป็นคนรับใช้ของตัวเอง แต่แล้วใครจะไปคิดว่าผู้หญิงที่เขาเอ็นดูสงสารนั้น วันหนึ่งจะกลายเป็นเมียที่เขาแสนเกลียดชัง ในเมื่อรักกันไม่ได้ ก็อยู่กันด้วยความเกลียดชังกันไปนี่แหละ

เนื้อหาบางส่วน
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ ถ้าเอ็งออกจากห้องนี้ไป เอ็งก็เตรียมเป็นเมียโจรทั้งชุมเสือโจรนี้เลย คงชอบใจเอ็งนัก” เสือแผนกลั้วเสียงหัวเราะ จันทร์หอมรีบหันมามองโจรหนุ่มเจ้าเล่ห์เจ้าของเสียงหัวเราะที่เธอเกลียด
“โจรที่ยังไม่มีเมีย มันรอเอ็งอยู่หน้าบ้านข้า ถ้าเอ็งออกจากบ้านข้าไปในเวลานี้ พวกมันจัดการเอ็งแน่ คราวนี้เอ็งจะได้ตายสมใจ แต่จะตายแบบตายทั้งเป็น ถ้าเอ็งฉลาดพอ คงคิดได้ว่าต้องทำอย่างไร”
จันทร์หอมกำหมัดแน่น จะอยู่กับเสือแผนหรือออกไปก็ตายเท่ากัน
“เอ็งคงฉลาดพอที่จะรู้ว่าข้าสามารถช่วยเอ็งได้”
เสือหนุ่มเดินไปที่หน้าต่าง ทอดสายตามองออกไปเห็นลูกน้องหนุ่มสองคนกำลังขับไล่ โจรหนุ่มทั้งหลายที่เกาะอยู่ริมรั้วหน้าบ้าน แต่ดูท่าว่าจะไม่เป็นผลสักเท่าไร
“ฉันต้องทำยังไง”
เธอพูดราวกับกำลังอ้อนวอนขอความช่วยเหลือตัวเขา เพียงได้ยินเสือหนุ่มคลี่ยิ้มในทันที
“ครางดังๆ”
“ไอ้บ้าครางอะไรของแก”
“ร้องครางเหมือนคนจะขาดใจตาย ข้าพูดแค่นี้เอ็งน่าจะเข้าใจดี”
จันทร์หอมส่ายหน้าไปมา
“ข้าหมายถึงว่าร้องครางเหมือนตอนที่เอ็งมีอะไรกับผัวน่ะ”
“ฉันยังไม่มีผัว”
“ตอนที่มีอะไรกับคนรักของเอ็งก็ได้อะ” เขานึกหัวเสีย พูดมาขนาดนี้ยังทำตัวอ่อนหัดกับเรื่องธรรมดาของมนุษย์นี้เหลือเกิน
“ฉันยังไม่มีคนรัก ยังไม่เคยคบกับผู้ชาย ไอ้ทำเรื่องอย่างว่าฉันก็ไม่เคย”
“อ่อนหัดสิ้นดี หึ! ปากอย่างเอ็งมันคงไม่มีใครอยากเอาไปทำเมียล่ะสิท่า เอ้า!รีบคราง พวกมันจะได้รู้ว่าเอ็งกับข้าได้กันแล้ว พวกมันจะได้รีบๆไปเสียที”
“ร้องยังไง”
“คราง โอ๊ย!เบาๆ หลายครั้งใช้เสียงอ่อนหวานหน่อย”
เสือแผนไม่คิดว่าชีวิตจะต้องมาสอนผู้หญิงเรื่องนี้ พูดแล้วก็นึกอายตัวเอง
“อะ โอ๊ย โอ๊ย!” จันทร์หอมทนกัดฟันฝืนทำตามที่โจรหนุ่มบอก
“ดังๆอีกสิวะจันทร์หอม พวกมันยังไม่ไปกันเลย หรือว่าเอ็งอยากให้ข้าลงมือทำ เอ็งถึงจะร้องออกมาได้” สายตาคมแอบมองลอดออกไปนอกหน้าต่างยังเห็นว่ามีคนอยู่ จึงบอกเธอให้ร้องดังขึ้นอีก
“โอ๊ย! โอ๊ย! พี่แผน ฉันเจ็บจ้ะพี่ เบาๆหน่อย โอ๊ย! เจ็บ เมตตาฉันเถอะ สงสารฉันสักนิดก็ยังดี” จันทร์หอมแอบมองไปนอกหน้าต่างเห็นพวกโจรหนุ่มๆยืนอยู่หลายคน จึงต้องรีบไล่พวกเขาไป โดยใช้แผนของเสือแผน ให้ตายเถอะ เกิดมากี่ชาติ เธอขอไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว อายตัวเอง อายโจรชั่วช้าที่ยืนยิ้มอยู่ข้างเธอจนน่าหมั่นไส้

นักอ่านกดทดลองอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ
ซื้อผ่านWeb / Android ราคาจะถูกกว่า Apple (iOS) น้าา
ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่ให้กำลังใจและสนับสนุนผลงานของยัยชัตเตอร์เสมอมาค่ะ