รักจนกว่าจะรัก

ชญาภาชั่งใจอยู่นาน เธอกำลังตัดสินใจว่าเธอควรทำสิ่งนี้ไหม ถ้าเธอไม่ทำ เธอเองก็ไม่มีทางเลือกแล้ว
วิธีนี้ อย่างน้อยก็น่าจะได้เงินเอามาแก้ปัญหาให้ตัวเองก่อน ไม่แน่ว่าเจ้าของเบอร์โทรนี้อาจจะแค่อยากลองเท่านั้น

“แค่ครั้งเดียว ชญาภา เธอทำได้”
“ฉันชญาภานะคะ ถ้าคุณยังรอคำตอบอยู่ ฉันตกลงค่ะ” เธอพูดออกไปทั้งที่ไม่รู้ว่าปลายสายได้ฟังหรือไม่
“ว่าไงนะ”
“ฉันตกลงค่ะ”
“ตกลงเรื่อง” จิรวินเหมือนอยากแกล้ง เขารู้ว่าไม่ว่ายังไง เดี๋ยวคนที่เขาต้องการก็ต้องรีบโทรมาหาเขาอยู่ดี เขาเพียงแค่นั่งรอให้เธอวิ่งเข้ามาเองก็เท่านั้น
“เรื่องที่เป็นผู้หญิงของคุณ” ชญาภากลั้นใจพูดสิ่งที่เธอไม่อยากพูดที่สุดออกไป พร้อมกับหันมามองน้องสาวที่ยังหลับอยู่ กลัวว่าเธอจะได้ยินในสิ่งที่เพิ่งพูดออกไป
“ไหนบอกฉันทุเรศไง”
“ขอโทษค่ะ”

“คราวนี้แน่ใจนะ ที่จริงผมมีคนที่พร้อมจะขึ้นเตียงด้วยตั้งเยอะนะ ทำไมผมต้องเลือกคนที่คิดว่าผมเป็นโรคจิตหละ” พอเขาพูดมาแบบนั้น ความหวังเดียวของชญาภาก็เหมือนจะดับวูบ
“เดี๋ยวค่ะ ก็ไหนคุณบอกฉันว่าถ้าฉันตัดสินใจได้แล้วโทรหาคุณได้ทุกเมื่อ”
“คุณคิดว่าผมรอคุณขนาดนั้นเชียว สำคัญมากเลยหรอ”
“แต่ว่า”

“เอางี้ คุณมีดีอะไรที่ทำให้ผมต้องสนใจ ถ้าตอบได้ พรุ่งนี้เราก็ทดลองงานกันเลย”
“ฉันยังไม่เคยผ่านมือใครมาเลย รับรองได้ว่าคุณไม่ต้องห่วงเรื่องความปลอดภัยหรือโรคติดต่อ” ชญาภาอดที่จะหน้าแดงไม่ได้ เธอเองยังไม่คิดว่าตัวเองจะกล้าพูดเรื่องแบบนี้ออกไป
“ซิงงั้นซิ งั้นยิ่งไม่น่าสนใจเข้าไปใหญ่ ฉันขี้เกียจสอนงานหนะ” จิรวินยังไม่สนใจ ทำท่าจะวางสาย
“แต่ฉันจะพยายาม ถ้าคุณต้องการ”
“เออ อันนี้ค่อยน่าฟังหน่อย งั้นพรุ่งนี้เจอกันที่ผับไตรทศนั่นแหละ” เขาพูดแค่นั้นก็วางสายไป
ปล่อยให้อีกคนที่นั่งเหมือนวิญญาณออกจากร่าง เ


ไม่เคยผ่านมือใคร ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะได้ยินคำนั้นจากปากของเธอ รูปร่างหน้าตาแบบนั้นไม่รู้ว่าใครกันที่โง่ปล่อยให้หลุดมือขนาดนี้ แค่คิดเขาก็สนุกแล้ว

******************************************************************************