อดีตไม่หวนคืน

“สวัสดีค่ะพี่พิมพ์ ป่านดีใจนะคะที่พี่พิมพ์มางานแต่งงานของป่านกับพี่ธีร์” ปานชีวาเองก็ตกใจไม่คิดว่าพิมพ์ชนกจะกล้ามางานแต่งงานของเธอ คงไม่มีผู้หญิงคนไหนทนมางานแต่งงานของสามีตนเองได้แต่ พิมพ์ชนกกลับมา มองไปที่ธีรพงษ์ก็มีสีหน้าไม่ค่อยจะสบายใจเท่าไร แต่ก็ยังคงยิ้มให้เพราะเห็นนักข่าวยืนอยู่ใกล้ๆ หลายคน
“พิมพ์คุณมาทำไม ทำไมไม่อยู่ที่บ้าน” ธีรพงษ์กระซิบบอก พิมพ์ชนกด้วยความไม่พอใจ เมื่อเห็นเมียรักมางานแต่งงานของตนกับ ปานชีวา
“พิมพ์ก็มาแสดงความยินดีให้คุณธีร์น่ะสิคะ ไม่น่าถามมางานแต่งงานจะให้มานั่งร้องไห้ได้ไง” เมื่อเห็นหน้าพ่อของลูกก็อดประชดไม่ได้ จากที่เห็นธีรพงษ์ไม่มีร่องรอยของการถูกบังคับให้แต่งงานงานเลยสักนิด ถ้าธีรพงษ์กำลังแสดงละครอยู่ก็แสดงให้เห็นว่าธีรพงษ์แสดงได้เก่งมากจนดารานักแสดงดังๆ ยังต้องอายเลยถ้านั่นเป็นการแสดง
“นาตพี่ว่านาตพาพิมพ์กับบ้านเถอะ พี่ไม่อยากให้พิมพ์ไม่สบายใจที่ต้องทนอยู่งานที่นี่”
“จริงๆ แล้วนาตก็ไม่ได้อยากจะมาสักเท่าไร แต่นาตขัดพี่พิมพ์ไม่ได้ ที่จะมาแสดงความยินดีกับพี่ธีร์”
“เอาล่ะคะ ไม่ต้องกลัวว่าพิมพ์จะมาพังงานแต่งงานของคุณธีร์กับคุณป่านนะคะ พิมพ์แค่อยากมาแสดงความยินดีที่พวกคุณทั้ง 2 คนจะใช้ชีวิตคู่ด้วยกันก็เท่านั้น ไม่ได้มีอะไรแอบแฝงแน่นอน คุณป่านสบายใจได้ไม่ต้องทำหน้าเหมือนกำลังเจ็บหน้าอกหรอกนะคะคุณป่าน”
เห็นปานชีวาเอามือไปจับที่หน้าอกเพื่อจะแสดงอาการของโรคหัวใจที่เป็นอยู่ ที่มีธีรพงษ์คอยดูแลด้วยความเป็นห่วงอย่างมากมายนั้น นั่นก็ทำให้พิมพ์ชนกรู้แล้วว่าเธอตัดสินใจไม่ผิดที่คิดจะไปเริ่มต้นใหม่กับลูกแค่ 2 คน
“พิมพ์ถ้าป่านเป็นอะไรไปผมไม่มีวันยกโทษให้คุณเด็ดขาดคุณก็รู้ว่าป่านป่วยเป็นโรคหัวใจที่รอการรักษาทำไมคุณถึงมาทำให้ป่านเขาไม่สบายใจ” ธีรพงษ์รีบเข้าไปดูปานชีวาที่มีอาการของโรคหัวใจกำเริบและเรียกให้ลูกน้องคนสนิทรีบพาหมอมาดูอาการของปานชีวาทันที