อนึ่งคิดถึงทศวรรษ

“ลองดูก็ไม่เสียหายอะไรนี่”
คิดดังนั้นสองนิ้วกดหมายเลขโทรศัพท์ของตัวเองลงไปสิบหลักก่อนจะกดโทรออกทันที
ตู๊ดดด ตู๊ดดดด~
เฝ้ารอจังหวะคนรับอย่างหัวใจสั่นกลัว อาจเพราะความตื่นเต้นที่ถ้าหากมีคนรับคงจะหลอนไม่ใช่น้อย
ตู๊ดดด ตู๊ดดดด~
ไม่มีเสียงตอบรับใด ๆ และสัญญาณมันก็ไม่ได้ตัดขาดเหมือนกำลังต่อเข้ากับสายของใครสักคนอย่างปกติ
แล้วทำไมมันไม่ชนกันล่ะ เพราะสายของผมก็โทรอยู่นี่
ตู๊ดดด ตู๊ดดดด~
เข็มนาฬิกาก้าวข้ามเกือบจะผ่านเที่ยงคืนในอีก...
3
2
1
โล่งใ...
[อนึ่ง...อนึ่งหรือครับ?]
และเสียงปริศนาก็ดังสะท้อนออกมาจากปลายสาย สายตามองที่หน้าจอของตัวเอง พยายามนับและหาเลขผิดอย่างถี่ถ้วน แต่นี่มันเบอร์กูชัด ๆ แล้วใครมันรับเบอร์กูที่เครื่องอยู่กับกูได้ เอ้า!
ซวยแล้วไงกู!