สามีข้าคือหมอเทวดาสกุลหลี่

ลืมตาขึ้นมาในยุคโบราณที่ไม่ได้มีอยู่ในประวัติศาสตร์แถมยังได้รับบาดเจ็บเสียด้วย โชคดีมีคนช่วยเหลือเพียงแต่ค่าตอบแทนที่ต้องจ่ายก็คือต้องยอมแต่งงานกับเขา
“แต่งก็แต่งสิ มีบ้านให้อยู่ มีเงินให้ใช้ แถมยังมีสามีที่มีความสามารถในการรักษาอีก คนไร้ที่พักพิงเช่นข้ายังจะมีหน้าปฏิเสธท่านได้อีกหรือ” นี่คือคำพูดของซูเพ่ยเพ่ย
หลังจากนั้นน่ะหรือนางจึงได้ลิ้มรสถึงความยากลำบากของการเป็นฮูหยินของหมอเทวดาจอมหยิ่ง หยิ่งขนาดไหนน่ะหรือไม่พอใจข้าไม่รักษาก็ได้… ส่วนเงินค่ารักษานั้นก็เก็บตามความพึงพอใจของข้าเช่นกัน… ฟังดูแล้วไม่น่าจะรวยเลยใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรเพราะแม้ว่าซูเพ่ยเพ่ยจะไม่เอาไหนในเรื่องอื่น แต่เรื่องการหาเงินนั้นนางไม่แพ้ผู้ใดอย่างแน่นอน