วิมานจันทร์

ชีวิตของวราลีก็เหมือนกับคลื่นในทะเล มีวันที่สดใสและมีวันที่หม่นหมอง

เธอได้พบชาติกำเนิดที่แท้จริงของตนเองว่าแท้จริงแล้วเธอคือ หม่อมหลวงวราลี สุรเกียรติ์ี ชีวิตพลิกจากดินสู่ดาว ที่พระนครแห่งนี้เธอมีทุกอย่างเพียบพร้อม

กระทั่งได้พบกับ ‘นายอัคร’ อีกครั้ง คนที่เป้นเสมือนเรือช่วยชีวิตในวันที่ชีวิตเธออับปาง คนที่เป็นเหมือนแสงสว่างกลางราตรีที่มืดมิด คนที่บอกว่าจะรับผิดชอบเธอทุกอย่างแต่ก็เป็นคนเดียวกับคนที่ทิ้งเธอไป หนีหายไปโดยไม่บอกกล่าว

“อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ ตอนนี้ฉันคือหม่อมหลวงวราลี สุรเกียรติ์ ไม่ใช่นังวาว ชาวสวนยากจนคนนั้นอีกแล้ว”

หญิงสาวสะบัดหนี แววตาแข้งกร้าว

“คุณวาว บังคมท่านซีจ๊ะ ท่านนี้คือหม่อมเจ้าอัครวินท์ ศิขเรข”

นี่มันตลกร้ายอะไรกัน!