เส้นใยรักถักทอใจ

ใบเกิดของเธอไม่ได้ระบุชื่อบิดา มารดาก็ไม่ได้สั่งเสียอะไร ทิ้งไว้แค่เอกสารสำคัญและผ้าผืนหนึ่ง

ผ้าผืนนี้คือผ้าไหมแพรวาที่ทอด้วยมือทั้งผืน แม่ของเธอเคยบอกว่าเป็นคนทอเอง นี่คือสมบัติชิ้นเดียวที่แม่ทิ้งเอาไว้ให้ดูต่างหน้า ก่อนลาจากโลกนี้ไปอย่างไม่มีวันกลับ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“ทำไมถึงชื่อมัดหมี่เหรอครับ”

“แม่ตั้งให้ค่ะ แม่ของมัดชอบผ้าไหม”

“ผ้าไหมมัดหมี่ใช่ไหมครับ ว่าแต่ทำไมเขาถึงเรียกว่าผ้ามัดหมี่เหรอ”

“‘หมี่’ คือเส้นด้าย คำว่า ‘มัดหมี่’ มาจากกรรมวิธีการ ‘มัด’ เส้นด้ายเป็นกลุ่ม ๆ ก่อนการย้อมสี ผ้ามัดหมี่ คือ ผ้าที่ทอจากด้ายหรือไหมที่ผูกมัดแล้วนำไปย้อมสีก่อนทอ”

“อ๋อ เป็นเช่นนี้นี่เอง แล้วพ่อแม่พี่น้องชื่อเกี่ยวกับผ้าทั้งตระกูลหรือเปล่า”

“แม่ของมัดชื่อแพรวา”

“แล้วพ่อล่ะ”

“มัดไม่มีพ่อค่ะ”

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“อยากเจอหน้าพ่อบ้างไหม ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่”

“ไม่ค่ะ มัดไม่อยากเจอหน้าคนที่ทิ้งแม่กับมัดไป”

“เคยคิดบ้างไหม ว่าบางทีอาจจะเป็นแม่ของเธอที่ทิ้งพ่อของเธอมา”

“แม่จะทิ้งพ่อมาด้วยเหตุผลอะไร”

“ไม่รู้สิ เหตุผลของผู้หญิงมีร้อยแปดพันเก้า เธอบอกว่าแม่เธอเป็นคนทอผ้าผืนนั้นเอง บางทีผ้าแพรวาผืนนั้นอาจจะมีความลับบางอย่างซ่อนอยู่ก็ได้”