เสน่หาไร่ร้างรัก

อริญญานางแบบสาวชื่อดังหนีการตามล่าไปหลบที่ไร่ของภาสกร ไร่ที่มีทั้งความรัก ความแค้น ซุกซ่อนเอาไว้

“นั่นไงผู้ต้องสงสัย เอ๊ะหรือผู้ต้องหากันแน่” ไม่ทันจะหันกลับลมก็พัดมาทำให้ผ้าคลุมไหล่ที่ถือติดมาปลิวผ่านไปทางด้านข้างของภาสกร

“ซวยแล้ว” อริญญาเอามือปิดปากไว้แน่นแต่ก็คงซวยอย่างที่ปากว่าจริงๆ

“จุ้นนักนะ ฉันถามอีกครั้งว่าเธอเห็นอะไรบ้าง”

“เห็นคุณขุดดินค่ะ”

“ตามมาทำไม!”

“คุณฝังใครไว้ ลุงคนนั้นมาเข้าฝันฉันนะ คุณฆ่าลุงคนนั้นใช่ไหมไอ้ฆาตรกร!”

“เธอรู้ได้ไงว่ามีคนถูกฝังแถมเป็นลุงอะไรนั่นอีก บอกมา!”

“ฉะฉันเคยขุดตามนังขาวเจอกระดูก”

“อ๋อเลยสะกดรอยตามดูฉันอย่างนั้นเหรอ”

“คุณจะปิดปากฉันไหมที่รู้ว่าคุณเป็นคนฝังคนไว้ใต้ต้นชบา”

“ปิดสิ” เขาพูดแล้วโน้มหน้ามาชิดก่อนจะประกบริมฝีปากเพื่อปิดปากงามตามที่อริญญาถามเขา

“อื้อๆ”

“หวาน” เขาเงยหน้ามาชมแล้วผลักร่างเพรียวลงที่พื้นดิน

“มะไม่นะฉันกลัวผีคุณลุงคนนั้น”

“เออ!” ภาสกรหงุดหงิดพร้อมกับกระชากแขนอริญญาให้เดินตามติดๆ

“ปะไปไหน”

“ห้องนอน ไปต่อให้จบๆ เลือกเอาจะอยู่ใต้ดินหรืออยู่ใต้ตัวฉัน” เขาขู่ด้วยน้ำเสียงดุดันจนอริญญากลัวจนสั่นไปทั้งตัว

“มะ มะ ไม่นะ”