ปรารถนารักเมียไร้ใจ

เมื่อเขาทวงบุญคุณด้วยร่างกายทำให้เธอกลายเป็นคนไร้หัวใจ

“อารุณเหรอ กอดหน่อยอยากกอด คิดถึง” เขาพูดแล้วยิ้มราวกับไม่ได้เมาเลยแม้แต่นิดเดียว

“ไม่ค่ะ หนูจะไปนอนด้านนอก” แสงอรุณดิ้นไปมาแต่เขาก็ยังกอดไว้แน่นพร้อมกับแนบแก้มมาชิดพวงแก้มเนียน

“อย่าทำหนูนะคะหนูกลัว ปล่อยหนูเถอะ บุญคุณที่มีหนูไม่เคยลืมค่ะหนูสัญญาจะทดแทนให้แต่ตอนนี้ปล่อยหนูเถอะ”

“ม่าย กอดหน่อย”

“ไม่ค่ะปล่อยๆ” น้ำเสียงของแสงอรุณแข็งกร้าวขึ้นทันที

“กอดโท้ดแทนบุญคุณทามม่ายด้ายหรืองาย”

“หนูไม่ต้องการแบบนี้ปล่อยหนูเถอะค่ะหนูขอร้อง” แม้ว่าจะรู้สึกกับเขามากกว่าคนที่มีพระคุณแต่การทดแทนบุญคุณแบบเอาตัวเข้าแลกไม่ใช่วิธีที่แสงอรุณเลือกใช้

“หึ ฟูมฟากต้างแต่สิบห้าแตะนิดหน่อยม่ายด้าย ง้าน…อาวทามเมียก็โจบ”