คุณหนูในอาณัติ

พ่อก็ถูกลงขันฆ่า บ้านก็ไฟไหม้ น้องชายก็ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไร พิลาศรานีเลยต้องตกไปอยู่ในความดูแลของลูกน้องปลายแถวคนโปรดของพ่อ แต่นายปลายแถวคนนี้มีที่มาไม่ธรรมดา ไหนจะรูปร่างสูงโปร่ง หล่อล่ำ กล้ามแน่น และยังช่างเอาใจสารพัดจนเธอหวั่นไหวไปหมดแล้ว

****

“เรียกผมว่าซาน ซานที่แปลว่าสาม” เขาบอกคำแปลให้เสร็จสรรพ คงกลัวฉันคิดว่าซานที่แปลว่าซมซานละมั้ง

ทันใดนั้นริมฝีปากของฉันก็อ้าออกจนกว้างดวงตาเบิ่งโพลง ไม่ใช่ชื่อนี้หรอกเหรอที่ป๋าเอ่ยถึงก่อนตาย แต่ว่าไอ้นายซมซานนี่มันเป็นคนแทงป๋าหรือเป็นคนที่ป๋าไว้ใจป๋าก็ไม่ทันได้บอกไว้ แล้วฉันที่เจอมาหนักทั้งคืนจะต้องทำยังไงดี
“ออกไปจากที่นี่กันก่อน” นายซานพูด

ฉันผู้ซึ่งยังไม่มีทางเลือกอื่นในตอนนี้ได้แต่พยักหน้าให้เขา ถ้าตามนายนี่ไปแล้วมันถามหากล่องอีกคนก็ค่อยหนีต่อแล้วกันดีกว่าซุกแอบอยู่ข้างกองขยะอย่างไม่รู้ว่าจะออกไปได้ตอนไหน

แต่ยังไม่ทันได้ลุกขึ้นยืนให้ดีไอ้พวกชุดซาฟารีมันก็โผล่พรวดออกมาจากในร้าน ฉันรีบฉุดข้อมือนายซานลุกขึ้นพรวดพราดให้ออกวิ่งตามมา แต่กลับได้ยินเสียงนายซานร้องโอ้ยขึ้นมาดังๆ ฉันหันกลับไปมองใบหน้าบิดเบี้ยวของเขาที่ยังยืนงอตัวอยู่ที่เดิม

“นั่นไม่ใช่แขนผม” เขาบอกด้วยน้ำเสียงรอดไรฟัน ฉันก้มลงดูก็ต้องรีบสลัดมือออก บ้าจริงไปคว้าอะไรเขาวะน่ะ ไอ้นายซานนี่ก็ดันมีสามแขนถึงแขนที่ฉันคว้าจับจะมีขนาดเล็กกว่าอีกสองแขนก็เถอะ