อกหักรักครุฑ

สำหรับเธอแล้วครุฑเป็นผู้ชายที่ใจร้ายมาก เธอชอบเขา แม้ว่าเขาจะมีชื่อเสียงในทางไม่ดี แต่เมื่อชอบแล้วก็คือชอบ

เขาไม่ได้จีบเธอแต่แววตาที่เขาคอยมองมาบ่อยๆ มันก็บอกเป็นนัยๆ ว่าเขาก็น่าจะชอบเธออยู่บ้าง แล้วพอได้ใกล้ชิดกันเขาก็แสดงออกมากขึ้น แต่ก็มากในแบบของครุฑนั่นแหละ ผู้ชายขี้เต๊ะ เธอก็ไม่ได้คิดมากอะไร นิสัยคนย่อมแตกต่างกันไป หากเธอชอบคนจ๊ะจ๋าช่างเอาอกเอาใจเธอก็คงชอบอังกฤษไปแล้วสิ

แต่พอเธอมอบตัวให้เขาแล้วหลังจากนั้นเขาก็เมินเฉย เธอเข้าหาอย่างไรก็ไม่ติด ให้พ่อสื่อพ่อชักสองคนนั้นช่วยก็ยังช่วยไม่ได้ ครุฑเมินเธอชนิดไร้เยื่อใยจนจบเทอม แล้วยังตามมาเมินกันต่อที่มหาวิทยาลัย แล้วจะให้เธอคิดเป็นอื่นได้อย่างไร นอกจากสมน้ำหน้าตัวเองที่หน้าโง่ไปให้เขาฟันแล้วทิ้ง

“ทำไม? กินข้าวกับผัวเก่าสักมื้อจะตาย?” โทสะของครุฑระบายออกมาเป็นคำพูดที่เค้นรอดไรฟัน

ล้อมรักเบิ่งตาจนโต นี่ครุฑมาหาเรื่องกันหรือ?! เวลาผ่านไปนานขนาดนั้นแล้วเนี่ยนะ อีกอย่างใครกันแน่ที่เป็นผู้เสียหาย เธอเชิดใบหน้าแฝงความเย่อหยิ่งของเธอขึ้น

“เซ็กส์ห่วยๆ แบบนั้นไม่ถือว่าเป็นผัวหรอก”

“แล้วถือว่าเป็นอะไร?”

“ถือว่าโดนหมามันกัดเอา”

“……”