ขวัญชีวานายมาเฟีย

เมื่อหญิงสาวต้องเผชิญกับโลกกว้าง
บินผ่านน้ำผ่านทะเลเพื่อมาศึกษาต่อยังต่างแดน
เธอดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย ไม่ประมาท
อย่างที่บิดามารดาเคยสอนไว้
แต่เหตุใดเล่า ชะตา จึงได้นำพาให้ต้องมาพบพาน
เขา...ผู้ชายร้ายกาจ บ้าอำนาจ ที่สามารถซื้อทุกอย่างได้ด้วยเงิน
หรือว่าพรหมลิขิตขีดเส้นให้เขาและเธอต้องมาพบเจอกัน
และโดยไม่คาดคิด
คราแรกที่ได้สบตากับเธอ…
เหมือนมีกระแสไฟวิ่งแปล๊บเข้ามา ณ จุดตรงกลางหน้าอกข้างซ้ายของเขา
เกิดอะไรขึ้น …แล้วทำไมเธอจึงได้มองผ่านเขาไป
เหมือนเขาไร้ซึ่งตัวตนเช่นนี้

…......................................................................

“บ้าเอ้ย….” หล่อนพึ่งหนีจากไอ้ชั่วมา หนีร้อนมาพึ่งเย็นนะโว้ย ประโยคหลังคือคิดในใจ
ร่างบางขยับกายไปมาค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ก่อนจะเบิกกว้างอย่างตกใจ เมื่อเห็นว่ามีชายร่างสูงยืนอยู่ไม่ห่าง เขาเดินเข้ามาใกล้อีก และใกล้อีก
“อ้าย….ช่วยด้ว…” ยังไม่ทันที่หล่อนจะร้องเสียงดังไปมากกว่านั้น มือใหญ่ก็คว้าหมับปิดปากเล็กนั่น หล่อนส่งเสียงอู้อี้ ใช้มือปัดป่าย
“หยุดร้อง ร้องทำไม ผมไม่ใช่คนที่คุณจะต้องกลัว” เขาพูด ใกล้หู เสียงไม่ดังนัก เหมือนไม่อยากให้คนข้างนอกได้ยิน หล่อนจึงนิ่งชั่วครู่ เนื่องจากสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ถามตัวเองว่ากำลังฝันหรือเผชิญอยู่กับความจริง แล้วทำไมหล่อนมาอยู่ที่นี่ ยังไม่ทันได้คำตอบ เสียงเขาก็ดังขึ้นอีก
“ถ้าผมเอามือออก หวังว่าจะไม่ได้ยินเสียงอย่างเมื่อกี้อีกนะ”
ได้ผลหล่อนเงียบลงแล้ว
ขวัญข้าวก้มลงมองตัวเองนี่ไม่ใช่ชุดหล่อนนี่ แล้วเสื้อผ้าหล่อนหายไปไหน ยังไม่ทันคิดต่อ หล่อนเงยหน้าขึ้น มองร่างสูงที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเล็กพันอยู่ผืนเดียว ก่อนจะหันกลับมาสำรวจตัวเองอีกครั้ง
เสียงร้องกรี๊ด…..ดังขึ้นอีกรอบ
“หยุด” เสียงเขาตะคอกขู่
“ผมรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ สาวน้อย แต่ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดแน่ ”
เสียงร้องยังไม่หยุด
“ถ้าไม่หยุดร้อง คงได้ตายคาเตียงแน่ หยุด ”เขาขู่ตะคอกอีกรอบ