คริสต์มาสอีฟกระซิบให้รัก

ช้าไปหรือเปล่าที่เขาจะตกหลุมรักภรรยาตัวเอง หลังจากผ่านไปนานถึงเจ็ดปี

“คุณต้องการเงินไปทำอะไร” พอกันทีกับบทสนทนาวกวน พีรธัชยิงตรงเข้าประเด็นที่ทำให้เขาต้องดิ่งมาทันทีที่รู้เรื่อง
“คุณหมายถึงอะไร”
“ผมก็หมายถึงว่า” พีรธัชตบโต๊ะเปรี้ยง น้ำเสียงที่ใช้ถามเกือบจะเป็นการตะคอก “อะไรที่สำคัญถึงขนาดทำให้คุณกล้าเอาเรือนหอของเราไปจำนอง”
สลิสาสะดุ้งกับความโกรธเกรี้ยวที่เขาแสดงออก แต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าอะไรกันที่ทำให้นายธนาคารอย่างเขาต้องเสียเวลามาพูดเรื่องนี้กับเธอ “คุณมาเพราะเรื่องนี้เองเหรอ”
คำตอบสบายๆ นั้นทำให้พีรธัชโกรธจนลมออกหู นี่เธอคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำลงไป มันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย ไร้สาระได้ยังไงกัน มุมปากเขากระตุกก่อนลุกขึ้นมาคว้าต้นแขนเธอบีบแน่น “ถ้ามันเป็นแค่เรื่องส่วนตัวของคุณผมคงไม่ถ่อสังขารมาถึงนี่หรอก เข้าใจมั้ยสลิสา”
“แล้วเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับคุณตรงไหนคะ ในเมื่อบ้านหลังนั้น คุณย่าคุณเป็นคนยกให้ฉันเป็นของขวัญก่อนแต่งงาน และตอนนี้เราก็หย่ากันแล้วด้วย”
“หย่ากันแล้วอย่างนั้นเหรอ” พีรธัชเหยียดยิ้ม ขบขันทั้งที่มันไม่ได้ตลก ก่อนพูดช้าๆ ให้เธอซึมซับทุกคำพูดไม่ตกไม่หล่น “คุณเข้าใจไปเองคนเดียวน่ะสิ การแต่งงานของเรายังคงมีผลสมบูรณ์ และผมยังคงเป็นสามีตามกฎหมายของคุณอยู่ตลอดเวลา”