ดวงจันทร์จรัสในดวงใจ

สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน ดารากรขอฝากนิยายรักน่ารักชวนยิ้มหวานไว้ในอ้อมใจนะคะ

+++

ความรักของฉัน อินทนิล อักษรไพศาล เปรียบไปแล้วก็เหมือนต้นไม้ที่เฝ้ามองพระจันทร์ ต่างคนต่างมีวงโคจรของตัวเอง และแม้จะอยู่ห่างไกล ก็ยังจรัสในดวงใจเสมอ

+++

'หนูอิน!' เขาเขยิบขวางทางฉันที่พยายามจะอ้อมตัวเขาไป 'รู้หรือเปล่าว่าวันนี้วันอะไร'

อะไรอีกล่ะทีนี้ “วันเกิดนายเหรอ ไม่ใช่นี่นา”

'ก็ไม่ใช่น่ะซี' เขาหน้ามุ่ย 'วันนี้วันศุกร์ที่ 13'

'แล้ว?'

'พรุ่งนี้ก็สิบสี่กุมภา วันวาเลนไทน์ไงล่ะ' เขาตอบ ตอนนี้เองฉันถึงเพิ่งสังเกตว่าบนเสื้อนักเรียนสีขาวของเขามีสติ๊กเกอร์รูปหัวใจสีแดงสีชมพูลายนั้นลายนี้แปะพร้อยเต็มตัวไปหมดตามประสาหนุ่มฮอตประจำโรงเรียน ส่วนฉันนั้นมีเพื่อนไม่กี่คนที่แปะสติ๊กเกอร์ให้นิดหน่อยตามปกเสื้อ

'หนูอินมีอะไรจะให้เราหรือเปล่า' เขาถาม จ้องตาฉันเป็นประกาย ซึ่งตอนนั้นฉันเห็นว่าเหมือนแววตาของลูกหมาขี้อ้อนอยากให้เจ้านายเล่นด้วย

'หืม?' ฉันแปลกใจจริง ๆ 'จะให้เราให้อะไรนาย'

'ก็ต้องช็อกโกแลตสิ'

'เฮ้ย!' ฉันร้อง 'ขอกันซื่อ ๆ อย่างเงี้ยอ่ะนะ ทำอย่างกับไม่เคยได้จากคนอื่น'
ตั้งแต่ขึ้นม.ปลาย และนายจันอวตารลงมาเป็นหนุ่มฮอตประจำโรงเรียน เขาก็มีเรื่องต้องหอบหิ้วช็อกโกแลตกลับบ้านเต็มไม้เต็มมือมาสองปีแล้ว บางทีเขาก็แอบแบ่งมาให้ฉันด้วยซ้ำ

'ได้จากคนอื่นมาเยอะแล้ว แต่ไม่เคยได้จากหนูอินเลยนี่นา'

'ฮื้อ...บ้า...' ฉันโวยกลบเกลื่อนหัวใจที่กำลังเต้นผิดจังหวะ 'ของแบบนี้ เค้าให้กันเพราะมันมีความหมาย รู้หรือเปล่า'
'ก็รู้...' เขาตอบ ตายังจ้องฉันเป๋ง 'แต่นี่ปีสุดท้ายในโรงเรียนแล้วนะหนูอิน จะไม่ให้เราหน่อยจริง ๆ เหรอ'

ฉันนิ่ง...ใจหวิว ๆ กับคำว่าปีสุดท้าย...น่าจะเป็นครั้งแรกที่ฉันคิดถึงความจริงข้อนี้ 'ไม่ให้หรอก'

ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า แต่ฉันเห็นสีหน้าของนายจันดูผิดหวังชอบกล เขาถอนหายใจ แล้วก็ชวนคุยต่อ แต่ก็ไม่พ้นเรื่องวาเลนไทน์อยู่ดี “ว่าแต่ไม่ได้กุหลาบจากใครเลยหรือไง”

'เราไม่ใช่สาวเสน่ห์แรงที่ไหนนี่ จะได้มีใครมาให้ของแบบนั้น' ฉันยักไหล่ พูดแบบปลง ๆ

ก็ถ้าขนาดเพื่อนผู้ชายที่สนิทที่สุดในโรงเรียนอย่างนายยังไม่ให้ฉัน ใครจะให้ฉันได้อีกล่ะนายจันเอ๊ย...