กานต์ตะวัน

“สวัสดีครับคุณแม่....” ชายหนุ่มลากเสียงจนตะวันสะดุ้งด้วยความกลัว
“เจ้ากานต์นี่แกเมาใช่ไหม ไปนอนเลยเดี๋ยวพ่อให้เจ้าเข้มยกเอง” คนสวนเมื่อได้ยินเจ้านายเรียกจึงรีบวิ่งมาขนของ ด้วยความแปลกใจ
“เมาอะไรกันครับคุณพ่อ แม่เลี้ยงผมจะย้ายมาอยู่ด้วยผมก็เลยดื่มฉลองให้ครับ ดื่มด้วยกันไหมครับ คุณแม่...ตะ..วัน โอ๊ย!!!...มีความสุขจัง พ่อเรามีเมียเด็ก” โวยวายเสร็จก็เดินกลับไปห้องนอนที่อยู่คนละด้านกับห้องของชนินทร์
“ตะวัน หนูไม่เป็นไรใช่ไหม มันเมาอย่างไปฟังมันพูดเลย” ชนินทร์เอามือลูบหัวปลอบใจลูกสาวเพื่อน ยิ่งทำให้ตะวันคิดถึงพ่อ เวลามีเรื่องเสียใจพ่อจะคอยลูบหัวปลอบใจตะวัน
“ไม่เป็นไรค่ะ ตะวันเข้าใจ” หญิงสาวตอบทั้งที่ใจแทบจะกลั้นน้ำตาแห่งความเสียใจไว้ไม่ไหว แต่วันนี้เพิ่งเริ่มต้นเธอต้องผ่านมันไปให้ได้