รักนี้ลงล็อก

แค่จูบเดียวเท่านั้นทำริปองใจสั่นไปถึงไหนๆ เธอมั่นใจว่านี่แหละคือคู่แท้ที่รอมานาน

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้เป็นเรื่องบ้าที่สุดที่เธอเคยทำมาตลอดชีวิตสามสิบสองปี
เธอรู้ว่ามันจะต้องเกิดขึ้น รู้ตั้งแต่วันที่ถูกวินกระชากตัวเข้าไปจูบในคืนแรกที่ทั้งคู่พบกัน
และเธอเชื่อมั่นว่าจากนี้ไปจนตลอดชีวิตจะไม่มีใครให้ประสบการณ์ดีกว่านี้อีกแล้ว
ริปองคิดว่าเธอกำลังตกหลุมรัก
จนกระทั่ง....
“ทุกอย่างมันดีมาตลอดจน...จนฉันเห็นเขาจูบผู้ชายอื่น”
“เฮ้ย!”
“ฉันว่าเขาเป็นเกย์ แล้ว...แล้วที่เขาสนใจฉันเพราะฉันเป็นแบบนี้ เพราะฉันสูง มีกล้ามแล้วก็เหมือนผู้ชายไง” ประโยคหลังริปองกระแทกเสียงคล้ายจะแค้นเคือง
เธอควรไปต่อหรือพอแค่นี้

---------------------------------
“ไม่ใช่แค่ดี มันยอดเยี่ยม มันสุดยอด ผมเกือบหัวใจวาย”
“ฉันยังไม่อยากเป็นฆาตกร เพราะงั้นนี่จะเป็นครั้งสุด...”
วินใช้นิ้วแตะริมฝีปากอิ่มที่รอยลิปสติกเลือนหายไปเกือบหมดแล้ว “อย่าพูดว่าเป็นครั้งสุดท้าย อย่าพูดคำนั้นออกมาเด็ดขาด มันจะไม่มีทางเป็นแบบนั้น ผมไม่มีวันยอม”
เสียงดุดันและท่าทีเป็นเจ้าเข้าเจ้าของทำให้หัวใจริปองเบิกบาน เธอพยายามกลั้นรอยยิ้มเอาไว้จนสุดความสามารถ
“ได้ถามฉันสักคำไหม ว่าคิดเหมือนกันหรือเปล่า”
“หมายความว่ายังไง” คราวนี้หนุ่มหล่อเป็นฝ่ายลุกขึ้นจ้องหน้าเขม็งบ้าง
ริปองพยายามจะขยับตัวลุกขึ้นอย่างสง่างามที่สุดเท่าที่สภาพเปล่าเปลือยและอาการเจ็บแปลบในพื้นที่สงวนจะอำนวย
“ปอง คุณยังไม่ได้ตอบผม”
หญิงสาวพลิ้วตัวหลบมือของวินที่เอื้อมมาหา หัวเราะเสียงแผ่ว “หมายความว่า ฉันอาจอยากค้นหาว่านี่มันดีที่สุดจริงหรือเปล่าไง”
“คุณไม่มีวันได้ไปค้นหาคำตอบที่อื่นแน่ ยกเว้นบนเตียงผม” วินกระโจนลงจากเดย์เบดทั้งตัวเปล่าแล้วย่างสามขุมเข้าหา