ทรายกะรัตเพชร

ไอศูรย์ : ผู้ชายที่มีพร้อมอย่างเขา ไม่ปรารถนาการแต่งงาน แต่จำเป็นต้องยอมรับโชคชะตาที่ขีดไว้ ก่อนจะค้นพบว่าหัวใจของเขาต้องการใคร

เพชรัตน์ : เธอคนเดียวเท่านั้นที่คู่ควรกับทายาทแห่งราชฤดี และมีเขาคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยให้ชีวิตของเธอชูคอเชิดหน้าได้

ทราย : ผู้หญิงใสซื่อไร้พิษสง ไม่มีอะไรที่คู่ควรกับด็อกเตอร์นักวิจัยผู้มีชื่อเสียงแห่งราชฤดีเลย แต่เธอจะใช้ความรักทั้งหมดที่มีเพื่อที่จะให้เขาหันมามองเธอบ้าง แค่เศษเสี้ยวหัวใจของเขาสักนิดก็ยังดี



+++



เพชรัตน์ยิ้มพอใจ แล้วค่อยๆ ถอดชุดกระโปรงเธอออก ทำให้ตอนนี้เพชรัตน์เผยชุดว่ายน้ำให้เห็น เธอชำเลืองมองไปยังไอศูรย์ ที่เพิ่งได้รับเครื่องดื่มจากภรรยา โดยที่เขายังไม่ขึ้นมาจากสระ แต่ภรรยานำมาให้ยังข้างสระ หึ...บริการดูแลกันดีมากซะเหลือเกิน

“เพชรอยากจะหัดว่ายน้ำบ้างค่ะ พี่หรั่งช่วยสอนเพชรหน่อยได้ไหมคะ” เพชรัตน์ลงไปยังสระน้ำ ลอยคอมองชายหนุ่มเช่นกัน

“เพชรว่ายน้ำไม่เป็นเหรอ” เขาทำหน้าประหลาดใจ เพราะเขาคิดว่าเพชรัตน์ว่ายน้ำเป็น “พอได้ค่ะ แต่ไม่ค่อยเก่ง พี่หรั่งว่ายน้ำเก่ง ช่วยเพชรหน่อยสิคะ”

“ไม่มีปัญหา อยากจะว่ายท่าไหนล่ะ”

“พี่หรั่งคิดว่าท่าไหนเหมาะกับเพชรคะ”

ทรายมองพี่เพชรกอดด็อกเตอร์ไว้แน่น ทำราวกับว่าเพชรัตน์นั้นกลัวน้ำ ทั้งๆ ที่เพชรัตน์ไม่เคยกลัวน้ำเลย ชอบน้ำด้วยซ้ำต่างจากเธอโดยสิ้นเชิง แต่ภาพที่ปรากฏให้เห็นทำให้ทรายประหลาดใจ

“พี่เพชรกลัวน้ำเหรอคะ”

“ไม่ได้ว่ายนานแล้วน่ะทราย” เพชรัตน์ทำหน้าเจื่อนด้วย กอดเอาชายหนุ่มไว้แน่นอีก

“งั้นทรายขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ”

“ทราย!” ไอศูรย์เรียกภรรยาไว้ จับเอาแขนเพชรัตน์ออกจากลำคอ แล้วเขาก็ขึ้นจากสระ เดินไปดักหน้าภรรยา “นี่ยังหัดว่ายไม่ได้เรื่องเลยนะ”

ทรายถึงกับปิดปากหัวเราะ ตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกหนาวบ้างแล้ว “นี่เราแช่น้ำเป็นชั่วโมงๆ เลยนะคะด็อกเตอร์ ดูมือทรายสิ” หญิงสาวผายมือให้เขาเห็นตามรอยนิ้วที่เหี่ยวย่น ซึ่งมันคือหลักฐานว่าเธออยู่ในน้ำนาน “เหี่ยวขนาดนี้ เอาไว้หัดว่ายวันหลังดีกว่านะคะ เดี๋ยวพี่นิคจะตกใจว่าจู่ๆ ทำไมทรายว่ายน้ำเก่งจัง” เธอว่าให้หัวเราะอย่างไร้มารยา ก่อนจะดุนหลังสามี “ไปค่ะ ไปสอนพี่เพชรค่ะ พี่เพชรคอยอยู่” ทำให้ชายหนุ่มไม่ได้ขัดใจ แต่เขายอมรับว่าหงุดหงิดมากทีเดียว

“พี่จะหัดว่ายให้เก่งๆ เดี๋ยวมาแข่งกันนะทราย” เพชรัตน์ตะโกนขึ้นมาจากสระน้ำ ใบหน้าแย้มยิ้มอารมณ์ดี ทรายยิ้มตอบ “ทรายไม่แข่งกับพี่เพชรหรอกค่ะ พี่เพชรว่ายน้ำเก่งกว่าทราย”

“งั้นไปเถอะ แต่อีกไม่นานฉันจะตามไป” ชายหนุ่มพูดตัดบท แล้วปล่อยให้ภรรยาเดินจากไป ก่อนที่เขาจะหันมามองเพชรัตน์ที่ยิ้มแก้มแทบปริมาให้