มาลัยเสี่ยงรัก

“คุณเปรม...คุณกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”

“มาตอนที่เธอหลับแล้วนั่นแหละ” เขาไม่ได้มองหน้าเธอ เพราะต้องผูกไทให้เสร็จ แต่แล้วก็ต้องกระชากมันออกด้วยอารมณ์อันหงุดหงิด

เขาไม่มีสมาธิที่จะผูกไทให้ตัวเอง!

มาลัยยิ้มนิดหน่อย แล้วสลัดผ้าห่มออกจากกาย เดินตรงไปจับเอาไทจากมือของเขา แล้วค่อยๆ ละเมียดละไมผูกไทให้กับคนตัวสูง

“ไทคุณภาพไม่ดีหรือไงคะ ถึงได้ผูกยาก” เธอมิวายแหย่เขาเล่นสักหน่อย ชายหนุ่มนิ่วหน้า แล้วค่อยๆ วางมือไปยังเอวเล็กของภรรยา จากนั้นใบหน้าของเขาก็เหมือนจะผ่อนคลายบ้าง เมื่อเธอไม่ขัดขืน

“คงงั้นมั้ง เห็นทีว่าเธอคงต้องไปหาซื้อไทให้ฉันใหม่ซะแล้วแหละ”

มาลัยเกือบหัวเราะออกมาเช่นกัน “เปลืองเงินเปล่าๆ ค่ะ คนอย่างคุณเปรมที่เก่งกาจ ปราชญ์เปรื่องขนาดนี้เนี่ยนะคะจะไม่สามารถจัดการกับไทของตัวเองได้ ฉันไม่เชื่อหรอกค่ะ” เธอก็แค่อยากจะด่าคนอย่างเขาทางอ้อมเท่านั้นเอง

“งั้นมันคงอยากจะให้เมียฉันมาผูกให้มั้ง” เขาก้มหน้าหวังจะจูบ แต่เธอผงะหน้าหนี

“มาผูกไทให้ก็ไม่ได้หมายความว่าจะมาให้คุณจูบ คุณปล้ำ”

“แต่สำหรับฉัน ถ้าเธอมาใกล้ ฉันถือว่าเธออยากจะให้ฉันจูบ ฉันปล้ำ” ชายหนุ่มรั้งเอาร่างของเธอเข้าหา หญิงสาวกระชับปมไทแน่นขึ้นเป็นการต่อสู้ ทำให้คนแรงเยอะกว่าถึงกับคลายวงแขน “นี่สู้จริงๆ เหรอ”

“ค่ะ ที่ผ่านมาคุณรังแกลัยมากเกินไปแล้ว”