จอมเวทต้องมนตร์รัก

คนหนึ่งเกิดใหม่จากดวงจิตแม่มดขาว ที่ตำนานเล่าขานว่าจะถูกพ่อมดดำ ผู้เป็นศัตรูคู่แค้นตามมาเอาชีวิต แม้จะมีดวงจิตจอมเวทในตัว แต่นางกลับไร้พลัง จึงต้องซ่อนตัวตนไว้ใต้ชุดคลุมสีดำมืดหม่น...

อีกคนเกิดมาสูงศักดิ์ ใช้ชีวิตอย่างสง่าผ่าเผย กระทั่งมีคนคิดวางแผนกำจัดออกจากเส้นทางสู่บัลลังก์แก้ว เขาจึงต้องถอยไปหลบซ่อนตัวในป่าลึก รอวันหวนกลับมาทวงคืนทุกอย่าง

โชคชะตาได้นำพาทั้งสองคนให้มาบรรจบพบกัน ราวกับมีสายใยบางเบาเชื่อมโยงไว้ แต่ดวงจิตหนึ่งได้ลืมเลือนความรักในใจไปแล้ว คนไม่ลืมจึงต้องเจ็บราวกับถูกกลืนกินหัวใจ

“ท่านคิดไม่ออก หรือแกล้งจำไม่ได้กันแน่”
“ข้าไม่อยากเดาสุ่มไปเอง”
อลินดาหัวเราะออกมาทั้งน้ำตา เขาจะแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องไปถึงเมื่อใดกัน บอกความจริงออกมาไม่ได้หรือ ทำไมต้องมาบังคับให้นางพูดมันออกมาเองด้วย ดวงตาสีสวยที่หม่นหมองจ้องหน้าราเมศด้วยความเจ็บช้ำ ขณะเอ่ยความลับเขาออกมา
“ศัตรูของข้าก็คือท่าน ถูกหรือไม่เจ้าคะ!”
ราเมศส่ายหน้าปฏิเสธพลางก้าวเข้าไปหานางผู้เป็นดั่งดวงใจ แต่ถูกเสียงเล็ก ๆ สั่งห้ามไว้
“ท่านหยุดอยู่ตรงนั้น! อย่าเข้ามาใกล้ข้า” นางสั่งพลางถอยหลังออกมาให้ห่างจากเขา
“...นี่เจ้า” เขาสบตาสีสวยคู่นั้นอย่างเจ็บปวด
“ท่านกลับไปเถอะ อย่ามาหาข้าอีกเลย”
“เจ้ากำลังเข้าใจผิดอลินดา ฟังข้าก่อน เราไม่ได้เป็นศัตรูกันนะเจ้า” น้ำเสียงหนักแน่นบอกออกมาหลังยืนจ้องตากันอยู่นาน เป็นเขาเองที่ผิดพลาดไป ไม่ยอมแก้ไขเรื่องราวตั้งแต่ต้น จนทำให้ทุกคนเข้าใจผิดกันไปหมดแบบนี้
ดวงหน้างามส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนจะเมินหนีไปอีกทางกับคำแก้ตัวนี้ ปล่อยให้ธารน้ำตาไหลอาบลงมาเงียบ ๆ อย่างทนไม่ไหวอีกต่อไป นางกลัวความจริงที่เขาจะบอก...

------------------
ฝากติดตามชาวนครมณีจันทราด้วยนะคะ