ดินเอื้อมเดือน Special

เพล้ง!!
มือข้างที่ชกกระจกทิ้งลงข้างลำตัว ส่วนมืออีกข้างกุมแก้มที่มีรอยกรีดเป็นทางยาว คนทำยืนเหม่อไม่อาทรความเจ็บปวดปล่อยให้เลือดที่อาบเต็มมือค่อยๆ หยดลงพื้น มองภาพใบหน้าของตัวเองผ่านเศษเสี้ยวกระจกที่ยังติดอยู่กับผนัง คิ้วขมวดมุ่น หัวคิ้วกดลึกบ่งบอกถึงความอัดอั้นในใจ
‘ถ้าหากหน้าเขามีแผลเป็น ไอ้ดินจะยังรักเขาอยู่ไหม’
คำถามเดียวที่นึกขึ้นมา ทำไมจะไม่รู้ว่าไอ้ดินหลงใหลใบหน้าของเขามากแค่ไหน ในเมื่อแววตามันไม่เคยปิดมิด
“พี่เต้ยสวยเหลือเกิน”
“กูสวยก็หลงกูให้มากๆ อย่าคิดไปมองใครที่ไหน”
แล้วดูสิ ดูคนในกระจกตอนนี้...

เขากลัวเหลือเกินว่าหากใบหน้าของเขาไม่สวยงามอย่างเดิม ความรักของมันจะจืดจางหรือหมดไป ซึ่งไม่ว่าอย่างไหนเขาก็ไม่ยอม..
ไอ้ดินต้องรักต้องหลงเขาเท่านั้น เขาแต่เพียงผู้เดียว