บทเพลงรักในคืนหนาว

“คุณช่วยผมได้ไหม ทำให้คำอธิษฐานของผมเป็นความจริง ไม่ใช่แค่คิดเองเออเองฝ่ายเดียว” ถึงเวลาคนดุเลิกทำตัวดุก็ออดอ้อนเสียงอ่อนเสียงหวานเสียอย่างนั้น มันไม่ต่างจากท่าทางของหลานแฝดสามของเธอเวลาอยากได้ประโยชน์สักนิด เพียงแต่เด็กชายคนนี้ตัวโต ผมหยักศก หน้าตาหล่อเหลาแถมดวงตาสีเขียวมรกตของเขาทำให้หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ
“ปิแอร์” จารวีอุทานเสียงแผ่ว ในหัวของเธอมึนงงไปหมด ไม่รู้ว่าเธอเมาค็อกเทลสามแก้วกับไวน์รสชาติกลมกล่อมที่เธอเพิ่งยกขึ้นจรดริมฝีปากหมดไปแก้วที่สามเมื่อสักครู่ หรือว่าเมาพ่อหนุ่มปารีสด้านข้างกันแน่
“เบบี๋” เสียงเขาออดอ้อนน่าฟังเสียจริงพับผ่าสิ
“มันเร็วเกินไปปิแอร์” จารวีจ้องมองดวงตาสีสวยของคนตรงหน้า
“ตรงไหนเรียกว่าเร็ว ปกติสบตากันแล้วก็ขึ้นเตียงเลยด้วยซ้ำ” คนไม่ได้ดั่งใจเสียงเข้มขึ้นอีกนิด
“...” จารวีพูดไม่ออกได้แต่มองคนหน้าหนาตรงหน้าที่สาธยายเรื่องราวบนเตียงของตัวเองแบบไม่มีปกปิด
“แต่กับคุณไม่หรอกไม่คิดจะทำอย่างนั้น ผมจริงจัง” เสียงดุของเขากลับเข้าสู่โหมดออดอ้อนอีกครั้ง
“จริงจังเหรอคะ แบบไหนเรียกว่าจริงจัง” จารวีอุทานออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าประโยคเหล่านี้เพิ่งออกมาจากปากของคนด้านข้าง
“ทุกอย่างที่คุณต้องการเบบี๋ ยกเว้นเก็บผมไว้ในความลับแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ แบบนั้นผมไม่ยอม” คนไม่อยากอยู่ในความลับจีบปากจีบคอ
“คุณ...” จารวีเสียงสูง
“ว่าไงจ๊ะเบบี๋...” คนหน้าหนาดวงตาวาววาม ริมฝีปากของเขาฉีกขึ้นทั้งสองข้างอย่างพออกพอใจ
“นี่คุณกำลังจีบฉันอยู่เหรอคะ” จารวีถามออกไปตรง ๆ ป่านนี้แล้วคงไม่มีอะไรต้องอ้อมค้อมอีกแล้วล่ะกระมัง
“มากกว่าจีบ” คนหน้าหนาเสียงเรียบ แต่ดวงตานี่สิระยิบระยับแพรวพราว
“ฉัน...”