ร้าย

เพี๊ยะ!!
ข้างแก้มของเธอชาไปทั้งหน้าด้วยฝ่ามือของคนที่ได้ชื่อว่า สามี!
“คุณตรีศูล...”
“หึ! คิดเหรอว่าผมจะหาคุณไม่เจอ” ชายหนุ่มดูโกรธเกรี้ยวอย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน “กล้ามากที่ทำกับผมกับพายแบบนี้”
“คุณพูดเรื่องบ้าอะไรกัน!?” ดารุณีถามเสียงหลง “กินยาไม่เขย่าขวดมาหรือไง!!”
“อย่ามาทำเป็นไขสือ ผมรู้ความเลวของคุณหมดแล้ว คุณกล้ามากที่ทำกับผมแบบนี้!”
ดารุณีของขึ้น ร่างที่เหนื่อยจนแทบยืนไม่ไหวยืดหลังตรงพลางมองเขากลับอย่างถือดี “เข้ามาพูดฉอดๆในที่ทำงานคนอื่นแล้วด่าด้วยถ้อยคำหยาบคายโดยไม่มีมูล ฉันว่าคุณคงสติไม่สมประกอบ”
“คนของผมสืบมาแล้วว่าเป็นฝีมือของคุณ!!”
ดารุณีงุนงงไม่เข้าใจ แต่ถึงกระนั้นเธอก็จะไม่ยอมเป็นฝ่ายถูกกระทำเพียงฝ่ายเดียว “ฉันอยู่ที่นี่ตลอดเวลาค่ะ ฉันไม่ได้ทำเรื่องชั่วอะไรทั้งนั้น มีแต่คุณนั่นแหละ สามีดีๆที่ไหนเขาตบภรรยาในที่ทำงานกันคะ?”
“อย่ามาเรียกผมว่าสามี ผมไม่ได้อยากมีภรรยานิสัยทรามแบบคุณ!” คำพูดร้ายบาดลึกลงในใจหญิงสาวได้เสมอ “คุณมันเลวกว่าที่ผมคิดไว้มาก ดารุณี!!”
“คุณเองก็เลวไม่แพ้กันหรอกค่ะ” เธอสวนกลับเดินกรีดกรายเข้าหาเขาพลางกระตุกรอยยิ้ม “เขาว่ากันว่าคนเลวมักดึงดูดคนเลวด้วยกัน”
“ผมจะหย่า!” ตรีศูลประกาศกร้าว “และไม่ว่าคุณจะยอมหรือไม่ ผมก็จะลากคุณเข้าเขตไปเซ็นหย่าให้ได้!!”
“เสียใจด้วยค่ะคุณสามี! ต่อให้ต้องเจ็บตัวอีกมากแค่ไหน ดิชั้นก็จะไม่ยอมหย่าเป็นอันขาด” มือบางกุมหน้าท้องตัวเองอีกครั้ง ลูกของเธอจะต้องมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบเท่านั้น แต่คำพูดนั้นกลับทำให้ชายหนุ่มร่างสูงมองเธออย่างเกลียดชัง
“ดี!! งั้นผมจะทำให้คุณเกลียดผมจนเป็นคนอยากกำจัดชื่อของผมออกจากทะเบียนสมรสของคุณเอง!”
ว่าแล้วเขาก็กระชากร่างบางแล้วลากไปยังห้องน้ำชายทันที เขาผลักเธอเข้าไปแล้วล็อกประตูก่อนจะตะคอกใส่ใบหน้าของเธอ “หญิงเลวต้องคู่กับชายเลว ดูสิว่าคุณจะทนผมได้สักกี่น้ำ!”
“กรี๊ดดดดดดดดดดด ช่วยด้วย!!”