บทจะรัก...ห้ามไม่ได้

'ลลิศา' นักศึกษาปีหนึ่งถูกแฉว่าเป็น 'เด็กเสี่ย' ทั้งที่ความจริงเธอก็แค่เป็นแฟนกับ 'เสี่ย' ไม่ใช่เด็กของเขาสักหน่อย
.
“แกะซะสิ ชอบก็เอา ไม่ชอบจะได้เอาไปเปลี่ยน”
.
ลลิศาหยิบถุงสีขาวใบใหญ่ขึ้นมา ซึ่งถุงใบใหญ่นั้นมีตัวหนังสือที่เขียนว่า ‘Gucci’ จากนั้นก็แกะกล่องซึ่งห่อไว้ด้วยถุงผ้าหลายชั้นจนปรากฏกระเป๋าสตางค์ กระเป๋าสะพายใบเล็ก กระเป๋าเป้ใบใหญ่
.
“สีมันจะมืดๆ ชอบรึเปล่า” เพราะเขาสั่งโดยอ้างจากความชอบของตัวเองเป็นหลัก ทั้งยังเห็นว่าสีพวกนี้ไม่ทำให้เก่า ทั้งยังดูคลาสสิค
.
“โห ชอบสิคะ สวยมากเลย คุณซื้อให้หนูจริงๆ อ่ะ” ลลิศาน้ำตารื้น เขาช่างดีกับเธอได้มากมายจริงๆ
.
“อื้ม เห็นว่าใบเก่าขาดแล้วไง” เขาหมายถึงใบที่เธอพกมาจากที่บ้านโน่น ซึ่งมันก็แอบยุ่ยหน่อย เพราะใช้ตั้งแต่เธอเพิ่งจะเข้ามอปลายแล้วนี่เนอะ
.
“ขอบคุณมากนะคะ” คนได้รับของขวัญชิ้นโตอดไม่ได้ที่จะพูดซ้ำ “ขอกอดหน่อยได้ไหม”
.
“ฮะ!” เขาไม่ทันได้อนุญาต ลลิศาก็โถมตัวเข้ากอดเขา แล้วเอาแก้มซบกับอกกว้างๆ ฮืออ เธอได้กลิ่นหอมของเขาด้วย กลิ่นเดียวกับน้ำหอมในห้องของเขาเลย
.
สารภาพเลยว่าเธอชอบเข้าไปในห้องของรวิศตอนเขาไม่อยู่เพื่อแอบดมกลิ่นนี้บ่อยๆ
.
แม้รวิศจะเคยบอกว่าไม่ชอบให้เธอเข้าไปยุ่งห้องของเขา แต่ชายหนุ่มก็ไม่เคยล็อคประตูห้องเลย

---------------------
เนื้อหาในเล่มและอีบุ๊คบางส่วนจะต่างจากที่เคยให้ลงอ่านในเว็บนะคะ