ไฟในน้ำแข็ง

...ผ่านไปหกปี ณฤดีไม่คิดว่าเส้นทางของเธอและมนัสวินจะได้มาบรรจบกันอีกครั้ง
ถ้าไม่เพราะเด็กชายน้ำปูน เธอคงโบยบินจากเขาไปตลอดกาลแล้ว
......
“สิ่งที่เป็นของผม ผมจะเอาคืนกลับมาให้หมด!” มนัสวินเอ่ยเสียงเย็นข้างใบหูเล็ก สัมผัสใต้ร่างสั่นระริก ปลุกอารมณ์ไหลหลากราวกับน้ำป่าให้ทำลายทุกสิ่งที่ขวางกั้น
“ฉันเป็นคนนะ ไม่ใช่สิ่งของ” ณฤดีสวนกลับทันควัน แต่เสียงนั้นเบาราวกับยุงบิน เธอกำลังพังทลายจากความคิดถึงรสรักที่เคยได้รับจากเขา ความคิดถึงที่เคยมีระยะทางไกล บัดนี้อยู่ตรงหน้าแล้ว เธอจะห้ามใจไม่ไขว่คว้ามาได้อย่างไรไหว
“เขาทิ้งคุณไปได้ยังไงมนต์ เขากล้าทำแบบนี้กับคุณได้ยังไง!” ชายหนุ่มสบถตามในใจยาวเหยียด