แรกร้าย สุดท้ายรัก

กวินทร์เขยิบมานั่งใกล้ภัทรชา เอื้อมมือสัมผัสหน้าผากนวล ไอความร้อนสัมผัสผ่านหลังมือใหญ่ทำให้รู้ว่าอีกไม่นานอาจจะมีไข้ถ้าไม่เปลี่ยนเสื้อผ้า

ทนไม่ไหว หยิบเสื้อเชิ๊ตของตัวเองที่ผึ่งเตาไฟแห้งแล้วมาคลุมตัวหญิงสาว หัวใจของเธอยวบลงยิ่งกว่าผักลวกเสียอีก

อึก!

ประหลาดใจกับความอ่อนโยนที่เขามอบให้

" ดูคุณดีใจ เหมือนมีความสุข สีหน้ามันฟ้อง"

" ถ้าคุณไม่มายุ่งกับฉันๆคงมีความสุขมากกว่านี้"

" ผมก็ไม่ได้ยุ่งอะไรนี่"

กวินทร์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ภัทรชาเลื่อนหน้าหนี เธอคิดว่าอารมณ์ความรู้สึกอยู่ในสภาวะสั่นครอน รู้สึกเกร็งตรงหน้าท้องยามเห็นสายตาคม

" คุณกลัวผม "

" ไม่กลัว "

" มองตาผมสิ "

เธอสบตาเขาอย่างท้าทาย

" ฉันทำตามที่คุณบอกแล้วนะคราวนี้ยังไงล่ะอยากพูดอะไรอีก "

" อยากเห็นใบหน้าคุณตอนยั่วผม"

ปลายนิ้วแกร่ง รวบเส้นผมของเธอไว้ที่ข้างหูเพื่อมองใบหน้านวลให้ถนัดเต็มตา แสงไฟสีส้มจากกองฟืนริบหรี่สลัว บรรยากาศรัญจวนใจ

ภัทรชายื่นหน้ากระซิบข้างหูเขา

" ถ้าฉันยั่วอย่ามาร้อง~"

" คนที่ร้องน่าจะเป็นคุณมากกว่า"

หลังประโยคนั้นกวินทร์แนบริมฝีปากประกบจูบกลีบปากนุ่มนิ่มของภัทรชา ปลายลิ้นร้อนชื้นตวัดเข้าในโพรงปากเล็ก ดูดซับความหวานอย่างหิวกระหาย

มือของเขาฟอนเฟ้นสะโพกอวบอย่างเต็มมือ อารมณ์หวามเสน่หา เรียกเลือดในกายสาวให้ร้อนฉ่า ความหนาวเหน็บจากสายฝน

เมื่อได้สัมผัสลิ้นร้อนอุ่น กลับทำให้ชุ่มชื้น ร่างร้อนไปทั่วอย่างน่าประหลาด จากความหนาวเป็นความอุ่น และร้อนขึ้นเรื่อยๆ

TBC มาอ่านกันเถอะ