เพลิงรักซาตาน

มดตัวเล็กแค่นี้ เสือแบบเขากินเท่าไหร่ก็ไม่รู้อิ่ม กินเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักพอ

สพลดนัยเชยคางเจ้าหล่อนขึ้นมาก่อนยิ้มใส่ตาเธอแล้วถาม "มาหาฉัน...คิดถึงเหรอ"
ดวงตามัลลิกาเบิกกว้างขึ้นก่อนเธอจะตอบไปตามตรง "ฉันมาเอาเงินค่ะ"
คำตอบตรงไปตรงมานั้นทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าชายหนุ่มจางหาย อีกทั้งแววตากรุ้มกริ่มเมื่อครู่ก็หายไปโดยมีความผิดหวังเข้ามาแทนที่
"หายใจเข้าหายใจออกเป็นเงินแบบนี้เธอคงรุ่งเรืองน่าดูในอาชีพนี้" เพราะความผิดหวัง สพลดนัยจึงประชดประชันมัลลิกาด้วยน้ำเสียงที่ไม่น่าฟัง เขาปล่อยมือออกจากคางเธอแล้วเดินไปยังตู้นิรภัยซึ่งอยู่ในตู้เสื้อผ้า หยิบเงินออกมาสองแสนแล้วโยนให้เธอ
มัลลิกาไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้เธอจึงไม่ได้เตรียมรับเงินเอาไว้ เงินสองปึกกระแทกหน้าอกเธอแล้วตกลงไปที่พื้น
มันไม่เจ็บที่อกหรอกแม้เงินจะกระแทกอกเต็มๆ แต่มันเจ็บที่ใจ เจ็บเพราะต้องทนให้คนดูถูกโดยไม่อาจปกป้องศักดิ์ศรีของตนเองได้
...ศักดิ์ศรีหรือ...มันหมดไปนับตั้งแต่เธอเรียกเงินค่าเปิดบริสุทธิ์จากเขาแล้ว!