Love Mission Doctor ปฏิบัติการจีบหมอทำแฟน

ฉันชื่อแพนด้า พรรณิดา ตอนเล็กๆหรือชื่อแค่แพนเฉยๆเพราะหน้ากลมเหมือนกระทะ โตขึ้นมาหน่อยกลายเป็นแพนด้าเพราะตัวกลมเหมือนลูกหมี ฉันมีอาชีพเป็นดีไซเนอร์และมีห้องเสื้อเป็นของตัวเองภายใต้แบรนด์พราวพรรณ
"แพนจะรีบไปนะคะหมอ" วางสายจากคุณหมอวิน ฉันก็ทิ้งแบบเสื้อที่กำลังวาดค้างไว้ หยิบกระเป๋าแล้วรีบไปโรงพยาบาลทันที ในใจก็กังวลเป็นห่วงเพื่อนต่างๆนานา เราเป็นเพื่อนรักกันสองคนตั้งแต่เด็กจนโต พ่อแม่ฉันรักยัยเมยิ่งกว่าฉันที่เป็นลูกแท้ๆอีก อาจเพราะยัยนั่นสวยกว่า หุ่นดีกว่า และออดอ้อนผู้ใหญ่เก่งกว่า แต่ฉันไม่เคยอิจฉาเพื่อนเรื่องนี้นะ เรื่องเดียวที่อิจฉาคือการที่ยัยเมเม่มีคนรักที่ดีแบบคุณหมอวิน มันทำให้ฉันอยากมีแฟนกับเขาบ้าง ผู้หญิงบอบบาง (หรอ) ต้องการคนดูแล
"ยัยเม" พอมาถึงฉันก็เปิดประตูเข้าไปโดยที่ไม่ได้เคาะบอกใครก่อน ก็ฉันเป็นห่วงเพื่อนมากนี่นะ แต่พอเห็นด้านในเท่านั้นแหละ เคยเป็นกันมั้ยความรู้สึกที่เหมือนลูกโป่งระเบิดอยู่ในตัวเพียงเพราะสบตาผู้ชายใส่เสื้อกาวน์แค่แว้บเดียว
เขาเป็นผู้ชายตัวสูงและผิวขาว อายุไม่น่าเยอะหรืออาจจะหน้าอ่อนกว่าวัยมาก ถ้าไม่ใส่เสื้อกาวน์ฉันคงคิดว่าเขาเป็นนายแบบแนวหน้าของประเทศไปแล้ว
และทั้งที่ฉันก็เจอผู้ชายหล่อๆมาเยอะ หล่อกว่านี้ก็ถมเถ แต่ฉันไม่เคยใจสั่นระรัวอกจะระเบิดแบบนี้เลย ฉันแพ้ผู้ชายใส่เสื้อกาวน์เหมือนเพื่อนฉันแล้วใช่มั้ย
"หมอคะ เพื่อนแพนเป็นยังไงบ้างคะ อาการน่าเป็นห่วงตรงไหนบ้างมั้ย แพนเป็นห่วงเพื่อนเหลือเกิน" ด้วยความที่อยู่กับยัยเมมานาน ทำให้ทักษะการแสดงขั้นเทพของมันถ่ายทอดมาด้วย เสียงฉันเลยหวานจนตัวเองยังแอบขนลุก
"เอ่อ คุณเมเม่ไม่เป็นอะไรแล้วแหละครับ" คุณหมอตอบฉันด้วย เสียงทุ้มน่าฟังจริงเลย เหมือนจะเข้าใจความรู้สึกของยัยเมเวลาหลงใหลได้ปลื้มผู้ชายของมันแล้ว
หลังจากนั้นคุณหมอเจ้าของไข้ก็ตรวจร่างกายและอธิบายอาการของยัยเมให้พวกเราฟัง ฉันตั้งใจฟังนะแต่ตั้งใจมองหน้าและเก็บรายละเอียดของเขามากกว่า ป้ายชื่อที่ปักอยู่บนหน้าอกทำให้รู้ว่าเขาชื่อ นพ.อิทธิพล พัชรเตชา งานนี้คงต้องสืบประวัติกันหน่อยแล้ว จีบร้อยครั้งจะได้สำเร็จสักครั้ง
พรหมลิขิตจ๋า ทำให้ฉันได้เจอเขาแล้ว ก็ช่วยฉันจีบเขาให้ติดด้วยนะ please

เรื่องนี้เป็นภาคต่อของฉันนี่แหละนางร้ายนะคะ ใครที่เคยอ่านเรื่องเมเม่กับหมอวินมาแล้ว มาให้กำลังใจแพนด้าเพื่อนรักเมเม่ด้วยนะคะ