อุ้มรักเทพบุตร

"คุณคิดจะทำอะไรอีก"

"ฉันต่างหากที่ต้องถามประโยคนั้น คุณคิดจะทำอะไรลูกๆ ของฉัน" ลูกๆ ของฉัน แสดงอำนาจในสิทธิ์ของเธออย่างเต็มที่ที่สุด "ลูกๆ ของฉันไม่ใช่คุณ" เธอย้ำอีกครั้งเพื่อให้เขารู้ว่าตอนนี้เขาไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวพริกหวานกับไผ่ตงทั้งสิ้น
พวกเขาคือสิทธิ์ขาดของเธอที่เป็นมารดาแต่เพียงผู้เดียว แม้ว่าเขาจะเป็นบิดาผู้ให้กำเนิด เป็นผู้สืบทอดสันดานให้แก่พริกหวานและไผ่ตงที่เธอรู้อยู่แก่ใจ แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่ในอดีตตอนที่พวกเขายังไม่เกิดเท่านั้น สำหรับตอนนี้เขาไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้น เพราะยังไม่เคยได้เซ็นรับรองบุตรและใบทะเบียนสมรสระหว่างกันก็ไม่มี เขาไม่มีหลักฐานอะไรพอที่จะมาถือสิทธิ์ หรือคิดจะทำอะไรกับลูกๆ ของเธอโดยที่เธอไม่อนุญาตได้

"หนามเตย!" ไม่หนักเสียงแต่หนักแน่น "พวกเขาคือลูกๆ ของผมต่างหากไม่ใช่คุณ" ความผิดเธอถ้าเขาจะเอาความตั้งแต่ตอนนี้เธอไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเข้าใกล้ลูกๆ อีกแม้แต่น้อยด้วยซ้ำ "คุณก็รู้แก่ใจดีอย่าทำให้อารมณ์ของผมขุ่น ไม่อย่างนั้นคุณจะไม่ได้พบพวกเขาอีกตั้งแต่นาทีนี้"

"คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้น" รู้แก่ใจดี...คำพูดเขาจี้ใจดำเธอนัก จุกไปจนถึงกลางอกทีเดียว แต่ไม่มีวันหรอกที่เธอจะยอมเขา

"มีหรือไม่มีคุณก็รู้ดีกว่าใคร หนามเตย แต่ผมยังไม่อยากพูดตอนนี้ ถ้าคุณยังอยากเห็นหน้าพวกเขาอยู่ก็ตามผมไปขึ้นรถ แต่ถ้าไม่ก็คัดค้านออกมาอีกคำ แล้วผมจะทำให้คุณเห็นว่าผมมีสิทธิ์ในตัวพวกเขามากแค่ไหน"

"อย่ามาขู่ฉัน ที่นี่ตอนนี้พวกเขาคือลูกๆ ของฉันคนเดียว"

"แสดงว่าคุณยินยอมรับข้อเสนอที่สองใช่ไหม"

"คุณลอเรนโซ!" เหมมิกาโกรธจนตัวสั่นเทิ้ม รู้ว่าเขาไม่มีสิทธิ์แต่คำพูดมั่นนอกมั่นใจของเขาก็ทำให้เธอกลัว

"ผมให้เวลาคุณห้านาที อย่าทำให้ลูกๆ สับสน ไม่อย่างนั้นคุณได้เจอดีกับผมเดี๋ยวนี้แน่"

_______________________________
ฝากป๋าลออิ แม่หนามเตย พริกหวานและไผ่ตงด้วยนะคะ สามารถโหลดตัวอย่างเพื่อทดลองอ่านก่อนได้ค่ะ
**ซื้อกับเว็บ Mab โดยตรงจะถูกกว่า apple นะคะ