เมียสมนาคุณ (ฉบับ UNCUT)

มาร์โบโล คอฟอร์ด ไม่ปรารถนาจะเหลือบแลตุ๊กตาดิ้นได้ที่ถูกนำตัวขึ้นมาประมูลบนเรือสำราญสุดหรูของตนเลยสักนิด มิหนำซ้ำยังแสดงท่าทีรังเกียจอย่างเปิดเผย ทว่าอยู่ๆ แม่สาวน้อยในชุดหูกระต่ายสีชมพูหวานแหววที่เขาปรามาสด้วยความสมเพชก็หล่นตุ้บลงบนตัก ครั้นจะไม่รับไว้ไอ้เพื่อนตัวแสบที่ยกให้กลับลอยหน้าบอกว่าจะมอบเธอให้แก่ผู้ชายกลัดมันทั้งหลาย ถึงแม้จะไม่พิสมัยสาวเจ้าสักกระผีก หากแต่มนุษยธรรมเล็กๆ ในใจกลับกระตุ้นให้เขารับเธอไว้เอง และนั่นก็ทำให้ ลักษณ์ณารา สุขวิมล รอดพ้นจากการเป็นโสเภณีเต็มขั้น ทว่าที่สุดเธอกลับได้รู้ซึ้งว่าตัวเองได้หนีเสือปะจระเข้เข้าเสียแล้ว เพราะในทันทีที่เขารู้ว่าเธอเป็นน้องสาวของผู้ชายที่เขา 'เเค้น' เขาก็ตอบเเทนเธอด้วยความ 'รักจอมปลอม' หลอกล่อให้เธอรักอย่างหมดใจ ก่อนจะเฉดหัวทิ้งให้สาสมกับความเเค้นที่อัดเเน่นในอก


“อย่าทำอะไรบ้าๆ กับน้ำในที่ทำงานนะ” ลักษณ์ณาราเอ่ยห้ามเจ้าพ่อสุดหื่นเสียงหลง พลางออกอาการขัดขืนปัดป้องอย่างสุดกำลัง
“ว้าย!” คนโดนคุกคามหวีดร้องสุดเสียงด้วยความแตกตื่น เมื่อเจ้าพ่อคลั่งรักออกแรงกระชากอาภรณ์ห่มกายงามออกจนหมดเกลี้ยงในพริบตา
“จะทำอะไร! อย่านะ! ทำที่นี่ไม่ได้!” เจ้าของร่างงดงามเปล่าเปลือยรีบร้องห้ามปากคอสั่น พร้อมทั้งตะเกียกตะกายขึ้นจากโซฟาหรู หากแต่ไม่สำเร็จเพราะเขาตามติดทาบร่างทรงพลังลงมากักตัวไว้ในอ้อมอกผ่าวระอุ
“เซ็กส์ไม่จำเป็นต้องเกิดในห้องนอนอย่างเดียวหรอกนะทูนหัว ขอเพียงกายพร้อม ใจพร้อม เราทำได้” เสียงหื่นกระซิบอู้อี้ชิดซอกคอหวานหอม
“แต่น้ำไม่พร้อมนี่นา” หญิงสาวประท้วงผาดแผ่ว พลางส่ายหน้าหลบเลี่ยงปากและจมูกร้อนๆ ที่กำลังพรมจูบไปทั่วดวงหน้างามอย่างตะกละตะกลาม
“ผมจะทำให้คุณพร้อมเองทูนหัว”


ฉาด!!!
จากฤทธิ์ฝ่ามือประเคนเข้าใส่เสี้ยวหน้าคร้ามคมที่ไม่เบานัก ทำให้ใบหน้าของมาร์โบโลหันไปตามแรงตบ และซีกหน้าแดงเป็นปื้นขึ้นในทันตา ใช้ปลายลิ้นดุนดันกระพุ้งแก้มด้านที่โดนตบ แล้วค่อยๆ หันดวงตาวาวโรจน์มาสบสานสายตากับคนตัวเล็กอย่างเอาเรื่อง
“สารเลว ฉันเกลียดคุณ!” ลักษณ์ณาราตะเบ็งเสียงก่นด่าเขาทั้งน้ำตาด้วยความอัดอั้นตันใจ ยิ่งเธอขืนกายออกจากพันธการร้ายมากเท่าไหร่ เขายิ่งจงใจบดเบียดร่างทรงพลังเข้าหามากเท่านั้น
“ฉันก็เกลียดน้องสาวไอ้ชาติชั่วอธิปมากเหมือนกัน เธอมันก็คงจะเลวไม่ต่างอะไรกับพี่ชายของเธอ” เขาพิพากษาเธอด้วยน้ำคำร้ายกาจ
“หากฉันกับพี่ชายฉันเลว คุณก็คงสามานย์ไม่ต่างกัน” จ้องมองใบหน้าคมเจิดจรัสที่อัดแน่นไปด้วยความหล่อร้ายกาจ พร้อมกับเค้นเสียงแข็งตวาดลั่น
“สามานย์อย่างนั้นเหรอ แล้วเธอจะได้รู้ซึ้งถึงคำว่าสามานย์อย่างถึงแก่น” เจ้าพ่อหนุ่มคำรามทวนคำพร้อมแสยะยิ้มอย่างน่าสะพรึงกลัว พลอยทำให้คนมองถึงกับตัวสั่นงันงก หากแต่ไม่สามารถก้าวขาอันสั่นเทาหนีจากรัศมีอันตรายที่กำลังเปล่งประกายออกมาจากตัวเขาได้เลย
ขาดคำร่างที่หล่อเลี้ยงไปด้วยไฟแห่งความเคียดแค้น ก็ลงมือฉีกกระชากอาภรณ์ที่ห่มกายสั่นระริกออกอย่างรุนแรงจนขาดหลุดติดมือในชั่วพริบตา จับร่างบางโยนลงไปบนโซฟา แล้วโถมร่างทรงพลังลงไป...