เสน่หาคู่กัด (ฉบับ UNCUT)

เเม่มณี Vs คุณมาเฟีย (ฉบับ UNCUT)

เพราะทนความปากดีของยัยเชยตัวแสบไม่ไหว เมื่อห้าปีก่อน มาร์เวล ดิมิเทียส มาเฟียผู้ทรงอิทธิพลของฝรั่งเศส จึงกำราบแม่ตัวดีด้วยการบดขยี้จุมพิตดุดันดิบเถื่อน และจูบนั้นก็ทำให้เขาไม่สามารถจูบกับผู้หญิงหน้าไหนได้อีกอย่างน่าบัดซบ มณีญา อัศวโพคิน จองจำเขาด้วยรสจูบ ฉะนั้นเมื่อสบโอกาสเขาจึงบังคับให้แม่ตัวดีแต่งงานด้วย และตอบแทนเธอด้วยรสสวาทร้อนฉ่าอย่างสาสม!

“มณีญา ห้ามวางสายนะ นี่ผัวเอง” เสียงที่ดังแว่วมากระแทกโสตประสาททำให้คนที่เพลียจัดตัวแข็งทื่อ เบิกตาโพลง และหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง
“คุณมาเฟีย!” สาวน้อยอุทานเสียงหลง
“ใช่แล้วจ้ะ”
“นี่คุณไปได้เบอร์ฉันมาได้ยังไง” เธอซักไซ้ระรัวเร็ว ก่อนจะทำหน้ายุ่งด้วยความไม่พอใจ จะไปได้จากใครที่ไหนถ้าไม่ใช่จากบุปผชาติ ฮึ่ย…คนบ้านั่นคงไปข่มขู่เอากับเพื่อนเธอล่ะสิ
“ไม่ใช่แค่เบอร์นะจ๊ะ ที่กบดานก็ได้ด้วย” มาร์เวลเอ่ยด้วยน้ำเสียงครื้นเครงเป็นต่อ และนั่นก็ทำให้คนฟังถึงกับหูผึ่ง หน้าเริ่มซีดเผือด ความผิดติดตัวไม่น้อยแบบนี้จะเจอกับอะไรบ้างนะ อึ๋ย…แค่คิดก็สยองแล้ว
“ห้ามไปไหนนะ รออยู่นั่นแหละเดี๋ยวไปรับ” จอมเผด็จการออกคำสั่งอย่างเฉียบขาด ขณะที่ก้าวขาขึ้นรถมุ่งหน้าไปขึ้นเครื่องบินส่วนตัว
“อยู่รอก็บ้าแล้ว” ยัยเชยตัวแสบสวนกลับเสียงกระด้างมีแววท้าทายในที และนั่นก็ทำให้คนฟังถึงกับกัดฟันกรอด ฉิบหาย! แม่ตัวดีจะดื้อด้านไปถึงไหนกันวะ
“ถ้าคิดหนี เจอที่ไหนจะปล้ำที่นั่น” พ่อมาเฟียใหญ่คาดโทษด้วยน้ำเสียงดุดัน ส่วนในใจก็ร่ำๆ ว่าอยากจะไปหาแม่ตัวดีให้ได้เสียเดี๋ยวนี้ ฮึ่ม…เจอตัวเมื่อไหร่พ่อจะฟัดให้ครางเป็นลูกหมาเลยเชียว
“ชิ…กลัวตายล่ะ” เธอเบ้ปากใส่โทรศัพท์ และวาจาท้าทายโดยไม่กริ่งเกรงนั้นก็ทำให้มาร์เวลคำรามลั่นด้วยความงุ่นง่านและเดือดดาลสุดขีด
“งั้นเตรียมลุกจากเตียงไม่ไหวได้เลยแม่ตัวดี” เขาเค้นเสียงลอดไรฟันข่มขู่ ก่อนที่จะหลุดสบถออกมาเมื่อเมียตัวแสบชิงตัดสายทิ้งเสียก่อน เดาว่าตอนนี้ยัยตัวร้ายคงกำลังเตรียมเผ่นแนบ แต่อย่าหวังว่าเธอจะหนีเขาพ้น เพราะเขาให้คนไปเฝ้าแม่ตัวดีตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ถึงมีปีกก็หนีไม่รอดแน่งานนี้


“อย่ามาพูดพล่อยๆ นะ ฉันไม่ได้เป็นเมียคุณ แล้วก็ห้ามมาเรียกฉันแบบนั้นด้วย ฉันไม่ชอบ!” มณีญายกหลังมือขึ้นเช็ดรอยจูบข้างแก้ม พลางเถียงเขาจนคอแทบเป็นเอ็น
“ไม่ให้เรียกว่าเมียแล้วจะให้เรียกว่าอะไร หรือว่าจะให้เรียกเบบี๋ ฮันนี่ สวีทตี้ สวีทฮาร์ท ทูนหัว ที่รัก ดาร์ลิง มายเดียร์ มายเลิฟ คุณนายดิมิเทียส หรือคุณนายมาเฟีย ดีล่ะคนสวย แล้วไหนจะยังไอ้ที่เราทำกันเมื่อคืนยันสว่างอีก เขาเรียกว่าเป่ากบกันหรือไงครับคุณเชย”
มาร์เวลไม่สนใจการออกคำสั่งด้วยท่าทางเอาเรื่องของเมียป้ายแดง ลอยหน้ายิ้มยั่ว ร่ายยาวถ้อยคำที่จะใช้เรียกขานเธอ โดยการขุดเอาทุกสรรพนามที่หัวสมองอันเฉียบแหลมพอจะคิดได้ในตอนนี้ ก่อนจะยิงคำถามยียวน ทำเอาคนฟังอยากจะซัดหนักๆ ตรงเบ้าตาไหวระริกนั่นนัก
“คุณมาร์เวล!” มณีญาแผดเสียงลั่นด้วยความอับอาย ตวัดตาค้อนอย่างเคืองๆ ส่วนคนที่โดนเขวี้ยงค้อนวงใหญ่ใส่กลับไม่สะทกสะท้าน
“โอ้…ดีใจจัง ที่เมียจ๋ายังจำชื่อผัวได้ แต่อยากให้เรียกคุณมาเฟีย เหมือนตอนที่เรากำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันมากกว่า เมื่อคืนฟังแล้วได้อารมณ์ชะมัดเลยยาหยี” รอยยิ้มยั่วแหย่ปรากฏบนเรียวปากหยัก มาร์เวลยังยวนอารมณ์อย่างสนุกสนาน ตอนท้ายจงใจก้มลงกระซิบกระซาบข้างหู
“อ๊าย…หยุดพูดไปเลยนะคนบ้า” มณีญาเดือดจัดกระทืบเท้าเต้นเร่าๆ ด้วยความคับข้องใจ แต่ไม่สามารถที่จะทำอะไรเขาได้เลย สิ่งที่พอทำได้ก็มีเพียงอาการฟึดฟัดให้เขาได้อมยิ้ม
“ไม่ได้เป็นคนบ้า แต่เป็นคนหล่อและเป็นสามีของมณีไงจ๊ะ เอ๊ะ…หรือว่าจำไม่ได้ จะได้พาไปทบทวนความทรงจำ แต่เอาไว้คืนนี้ดีกว่านะ เมื่อคืนเธอรุกฉันหนักจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน เพลียชะมัดเลยทูนหัว”