ท่านดยุค โปรดหยุดแกล้งข้าเสียที

เมื่อคนที่ข้ารักและไว้ใจสองคนหักหลังข้า

แต่โชคชะตาให้โอกาสข้าแก้ไขชีวิตตัวเองใหม่

ความหวังที่จะได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขค่อยๆ เลือนหาย

ได้โปรดอย่าให้ข้าต้องกลายเป็นนางร้ายเลยนะ

.

.

“ไอริส ข้าไม่ได้นอกใจเจ้านะ เจ้ากำลังเข้าใจผิด” ออสตินเริ่มลนลานเสียงดัง

“งั้นท่านก็พูดมาสิว่าท่านรักข้า ท่านมีข้าเพียงคนเดียว” ไอริสพูดเสียงเย็น เสียงของเธอดังพอที่จะให้ชาวบ้านที่กำลังยืนมุงอยู่ได้ยิน

ออสตินเริ่มอึกอัก เหลือบตามองแอนนาด้วยความลำบากใจ เธอเองก็ดูตกใจกับคำพูดของไอริสเช่นกัน

“ข้า... ข้ามีเจ้าเพียงคนเดียว”

“ท่านยังไม่ได้บอกรักข้า” ไอริสย้ำ รอยยิ้มดุร้ายผุดขึ้นบนใบหน้า

ออสตินเหลือบมองหญิงสาวที่ยืนหน้านิ่วข้างตัว เขาไม่อยากบอกรักหญิงอื่นต่อหน้าคนรักของเขา แอนนากัดริมฝีปากตัวเองแน่นด้วยความโมโห ก่อนจะพยักหน้าให้ออสตินน้อยๆ

“ข้ารักเจ้า…” ออสตินพูดแทบจะเป็นเสียงกระซิบ

“ท่านพูดสิ่งใดกัน ข้าไม่ได้ยิน” ไอริสกระตุ้น

ออสตินขบกรามตัวเองจนใบหน้าบิดเบี้ยว สองมือกำหมัดแน่น

“ข้ารักเจ้าไอริส” เขาพูดเสียงดังจนเกิดเสียงฮือฮาขึ้นรอบๆ

“แหม ดีใจจังที่ในที่สุดข้าก็ได้ยินท่านบอกรักข้าเสียที” ไอริสยิ้มมุมปาก เดินเข้าไปกระซิบใกล้ร่างสูง “แต่น่าเสียดายที่มันสายไปแล้ว เพราะข้าจะถอนหมั้นกับท่าน ลอร์ดออสติน”

.


ใครอ่านจบแล้วขอหัวใจหรือคอมเมนท์ให้กำลังใจหน่อยน๊า ขอบคุณค่ะ ^^