ปราบร้ายพยานรัก

“คุณ...จะทำอะไรคะ ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
“ถ้าอยากให้ปล่อยจริง แล้วคุณจะกอดคอผมไว้แบบนี้ทำไม หืม?”
เจ้าหน้าที่หนุ่มเอ่ย ทั้งยังทำเล่นหูเล่นตาให้คนในอ้อมแขนได้หน้าแดงหนักกว่าเดิมอีกต่างหาก และผลที่ได้ตามมาก็คือกำปั้นน้อยๆ ทุบลงมาที่อกแกร่ง แต่เขาก็ไม่สะดุ้งสะเทือนแต่อย่างใด
“กลัวคุณจะทำฉันตกต่างหากค่ะ”
“ไม่จริงหรอก เพราะคุณเองก็อยากอยู่แบบนี้มากกว่า ผมพูดถูกไหมครับ”
“ไม่ค่ะ” รีบปฏิเสธเสียงแข็ง สีหน้าท่าทางก็ขึงขังเสียจนอีกคนต้องหลุดขำ และอดจะส่ายหน้าด้วยความเอ็นดูไม่ได้ จากนั้นก็ไม่พูดอะไร นอกจากจะหมุนตัวเดินตรงไปที่ห้องนอน พาให้คนร่างบางต้องร้องโวยวายเป็นกระต่ายตื่นตูม
“ดะ...เดี๋ยวค่ะ! นี่คุณจะทำอะไร จะพาฉันไปไหน ปล่อยฉันลงเถอะนะคะ”
“หืม...นี่คุณไม่รู้จริงๆ หรือครับว่าผมจะพาไปไหน ทั้งที่มันก็ออกจะชัดเจนว่าเรากำลังตรงไปที่ห้องนอน”
“ฮื่อ! ไม่เอานะ ฉันไม่ยอมเป็นของคุณง่ายๆ หรอก ฉันไม่ใช่พวกใจเร็วด่วนได้นะคุณอีคอน”
ใบหน้าหวานฉายความตื่นตระหนกอย่างชัดเจน แค่เป็นฝ่ายจูบและพูดอะไรแบบนั้นก่อนก็ใช่ว่าเธอจะยอมพลีกายถวายให้เสียที่ไหน
หรือว่าเขาจะคิดแบบนั้น...

---------------------
ฝากเอ็นดู ปราบร้ายพยานรัก [เจ้าหน้าที่โนแวน+พธูธารา] ด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ ^^