มนต์ร่ายรักยัยอ้วนเจ้าเสน่ห์

***รีไรท์แก้ไขคำผิด และปกใหม่ไฉไลกว่าเดิม อย่าลืมรีวิวให้กันนะคะจะได้ปรับปรุงเรื่องๆ น้าาา ( 6/4/2563 )

“คุณ!!! คุณว่าช้านอ้วนม๊ายยย ช้านม่ายสวยหรือเปล่า ช้านนิสัยแย่มากม๊ายยย” ภีมภพขมวดคิ้วแน่นอยู่ดีๆ ทำไมถึงมาถามเขากันล่ะเนี่ย
อ้วนเหรอ? ก็ไม่ได้เรียกว่าอ้วนขนาดนั้นแต่ก็ตัวใหญ่กว่าสาวๆ พิมพ์นิยมสมัยนี้ ดูไปดูมาเรียกหุ่นน่ากอดน่าจะเหมาะกว่า
สวยเหรอ? ปากเรียวบางเป็นกระจับที่ขยับขึ้นลงก็น่ามองไม่น้อย จมูกไม่โด่งแต่ดูพอเหมาะกับใบหน้า ดวงตากลมโตหวานซึ้ง แก้มแดงดูมีน้ำมีนวล ประกอบกับผมยาวสลวยสีน้ำตาลอ่อนก็น่ามองไม่น้อย ไม่สวยจนเป็นนางฟ้าแต่ก็มองได้เรื่อยๆ ไม่เบื่อ
นิสัยเหรอ? เจ้าตัวน่ารักจะตาย ขนาดยอมให้คนเมาแบบเขาเข้าไปนอนด้วยได้คงเป็นคนที่จิตใจดีคนหนึ่ง นิสัยห้าวๆ เพื่อนรุมล้อมจนเขาเบียดเข้าไม่ได้เธอคงเป็นที่รักของใครหลายๆ คน
“คุณน่ารักจะตาย ดูสิเอาของมาให้ผมเยอะแยะ” เขาชูบะหมี่ในอ้อมอกขึ้นให้หญิงสาวดู
“เหรอ แล้วทามมายช้านม่ายมีแฟนอ่ะ”
“เอ่อ...” แล้วเขาจะรู้กับเธอไหมเนี่ย คนแก่กว่าเกาหัวแกรกอย่างจนปัญญาจนกระทั่งตอนนี้เขาก็ยังไม่มีแฟนเลยจะให้ตอบเธอว่ายังไงล่ะ ไม่ยังพร้อม ยังไม่เจอคนที่ใช่ หรือว่า...ยังไม่รู้จักความรักกันแน่ สำหรับหญิงสาวคงจะเป็นข้อหลัง ก็แน่ล่ะเพื่อนขนาบข้างห้าทิศแบบนั้นผู้ชายที่ไหนจะกล้าเข้ามาจีบแม่ตุ้ยนุ้ยตรงหน้ากัน
“นายมีแฟนมะ”
“เอ่อ...ไม่มีมั้ง” คำสุดท้ายร่างสูงพูดกับตัวเองเบาๆ มองคนเมาที่นั่งฟุบไปกับพื้นกอดเข่าตัวเองแน่นจนเขาต้องก้มตัวลงไปคุยด้วย
“หุ่นก็เป๊ะ...หน้าปัง ทามมายม่ายยยยมีอ่ะ นายนิสัยแย่เหรอฮะ” มือน้อยกระชากคอเสื้อคนตัวสูงเข้าหาตัว
ดวงตาคมเบิกกว้างเมื่อปลายจมูกสัมผัสถึงลมหายใจที่อบอวลไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ละมุน ไม่รู้ว่าเหล้ายี่ห้ออะไรแต่กลิ่นน่าหลงใหลจนเขาอยากจะชิมจากเจ้าของร่างอวบนี่สักครั้งให้รู้ คนเมายังคงมองจ้องลึกไปในดวงตาคนที่จ้องจะลิ้มรสเหล้าจากริมฝีปากเธอ ริมฝีปากหนาขยับเข้าใกล้ริมฝีปากบางเข้ามาเรื่อยๆ อย่างไม่รีบร้อน ซองบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปถูกปล่อยให้หล่นลงพื้นอย่างไร้จุดหมาย
ทันทีที่ริมฝีปากอุ่นแตะริมฝีปากอ่อนนุ่ม...
ตุ้บ! ตุ้บ!
มืออวบทุบไปที่ร่างสูงเป็นพัลวัน พร้อมประโยคที่ทำให้คนที่ตกอยู่ในภวังค์ฟื้นคืนสติ
“นาย! เรามาเป็นแฟนกัน ช้านจาเอานายเป็นแฟน”