ฤดีร้าว +(ตอนพิเศษ เหยาะเกลือ...นอนกอดกัน)

เมื่อต่างก็รู้สึกตัวแล้วว่า อุปกรณ์ที่จะใช้สำหรับทำเสียงประกอบนั้น กุดสั้นลงไปเรื่อยๆ เพราะกลายเป็นเครื่องเคียงชั้นดี เซี๊ยสกับจันต่างก็พากันหันหลังกลับไปยังโต๊ะของตัวเอง พร้อมกับแตงกวาที่เหลืออยู่คนละครึ่ง
“เจ๊! หนูเผลอกินแตงกวาจนหมดเลย หนูขอใหม่ได้มั้ย?” เปรี้ยวหันหน้าบานๆ ของเธอไปหาเจ๊จวงพร้อมกับส่งเสียงขออุปกรณ์เสริมชิ้นใหม่
เจ๊จวงค่อยๆ เดินเข้ามาพร้อมกับจดจ้องด้วยดวงตาเขม็ง ก่อนจะวางอุปกรณ์ขนาดเสริมขนาดมหึมาลงไปบนโต๊ะของเปรี้ยว
คิกๆ
เซี๊ยสหัวเราะขึ้นเบาๆ ทันที เพราะวันนี้หวยไปตกอยู่ที่เปรี้ยวแทน เมื่อมะละกอพันธุ์แขกดำ ที่ดูแล้วน่าจะลูกใหญ่กว่าที่เธอเคยได้นั้น กลิ้งไปชนกับแขนของเปรี้ยว
ใบหน้าบานๆ ก็พลันจรดคิ้วอ้าปากหวอ
“มั่นสิเข่าจังได๋ล่ะสู ปากกุสิบอบ๋านแผ่แว่ติ” (มันจะเข้าไปได้ยังไงวะพวกเอ็ง ปากข้าจะไม่ปลิ้นบานห้อยย้อยหรอกเหรอ)
คิกๆๆ!
แน่นอนแล้วว่านั่นทำให้คนที่เหลือต่างก็ส่งเสียงหัวเราะขันคิกคัก