บุพชาติ เล่ม ๒

ขอให้ชาติภพหน้าเขาจงเป็นฝ่ายวิ่งตามขอความรักจากฉัน เจ็บปวดเพราะฉัน ทุกข์ทรมานเพราะฉันบ้าง

*****

“พี่ไม่ได้บ้า!” เขาย้ำเสียงดัง ก่อนจะกระตุกข้อมือทีหนึ่ง พริบตาเดียวคนที่ไม่ทันระวังตัวก็ย้ายมานั่งบนตักอุ่นเสียแล้ว “เพราะถ้าบ้าพี่คงทำอย่างนี้ไม่ได้หรอก”

ฉัตรดาราอยากจะกรี๊ดใส่หูเขานัก แต่ก็ต้องกลั้นเสียงเอาไว้ ไม่อยากทำลายความสงบสุขยามค่ำคืนของผู้คนในละแวกนี้ “ปล่อยเดี๋ยวนี้นะคะ เดี๋ยวอาธนามาเห็นค่ะ”

ปณิธิส่ายหน้า “หนูขวัญให้โอกาสพี่สักทีเถอะนะ พี่อยากดูแล อยากชดใช้...”

“คุณโปรดคะ ถ้าตัวเองยังตอบไม่ได้ว่าเคยทำผิดอะไรมาบ้าง ก็อย่าเพิ่งรีบร้อนขอโอกาสเลยค่ะ” เธอแย้งเขา ทั้งที่เขายังไม่ทันได้พูดจนจบด้วยซ้ำ

“ได้สิ ทำไมจะไม่ได้” คราวก่อนเขาอึกอัก ก็เพราะเรื่องราวที่ระลึกได้นั้นไม่ค่อยปะติดปะต่อเท่าใด แต่หลังจากมีเวลาได้ไปนั่งคิดทบทวนเขาก็สรุปได้ว่า

“พี่ทิ้งขว้างแม่ดาราให้อยู่เฝ้าเรือน แลไม่เคยไยดีเจ้าเฉกเช่นผัวเมียทั่วไป หนักหนายิ่งกว่านั้นคือมิเคยบอกว่ารักให้แม่ได้ชื่นใจสักคำเดียว ส่วนเรื่องหญิงอื่น พี่มิมีดอก หลังจากออกเรือนก็มีแต่เจ้าเพียงผู้เดียวเท่านั้น”

“จริงเหรอคะ” ฉัตรดารานิ่วหน้า ไม่อยากจะเชื่อ “ที่คุณโปรดพร่ำพูดว่าจะชดใช้ให้แม่ดารา เพราะทำผิดแค่นี้จริงๆ หรือคะคุณโปรด กับอีแค่เรื่องไม่ไยดีเมีย มันมีอานุภาพรุนแรงถึงกับต้องทุรนทุรายติดตามข้ามภพข้ามชาติมา เพื่อขอโอกาสแก้ไขอีกครั้งเชียวหรือคะ”

“นั่นน่ะสินะ” ตอนนี้ปณิธิเองก็ชักเริ่มไม่มั่นใจเสียแล้ว “...แล้วถ้าหากออกหลวงทำผิดร้ายแรงกว่านั้น หนูขวัญคิดว่าแม่ดาราจะยอมให้อภัยได้ไหม”



หมายเหตุ : บุพชาติ มีทั้งหมด ๓ เล่มจบนะคะ วางขาย เล่ม ๑ กับเล่ม ๒ ก่อน เล่ม ๓ จะตามมาทีหลังค่ะ