ร่ายมนต์ใส่รัก

นิติพัฒน์ : เมียพี่ยังไงก็คือเมียพี่ อย่าทำให้พี่โกรธเพราะคนที่จะเดือดร้อนก็คือตัวเธอเอง
ประกายดาว : อดีตเคยเสียใจ ปัจจุบันต้องมาเสียตัว แต่คนอย่างดาวไม่แคร์ อย่าหวังว่าจะยอมตกเป็นเบี้ยล่างหัวใจคนอย่างพี่


บางส่วนจากร่ายมนต์ใส่รัก


ประกายดาวเดินมาหยุดอยู่ข้างเตียง และมองไปที่นิติพัฒน์อย่างเอาเรื่อง คนใจร้ายจะตามรังครวญเธอไปถึงไหน ที่ได้ไปมันยังไม่พอใช่ไหม

“คุณพยาบาลไม่ได้บอกเหรอว่าพี่มาตรวจ”

นิติพัฒน์นอนผิวปากเอามือสอดประสานกันไว้ที่ใต้ศีรษะอย่างอารมณ์ดี สร้างความหงุดหงิดให้กับคุณหมอคนสวยอย่างที่สุด

“หมอเป็นหมอสูติ คุณจะมาตรวจอะไร ถ้าจะมาระรานเชิญกลับไปเถอะค่ะ”

คำพูดห่างเหินเรียกเขาว่าคุณๆ อย่างนั้นอย่างนี้ของประกายดาวนั้น นิติพัฒน์อยากจะจับกดบนเตียงตรวจแล้วปล้ำอีกสักรอบให้สาสมใจ ยั่วอารมณ์โกรธเขาอีกแล้วนะ หนีหน้าเขามาสามวันเต็มๆ เขายังไม่ได้คิดบัญชีเลย

.”พี่ก็มีไข่ ทำไมจะตรวจไม่ได้ ตรวจเลยละกันนะ”

“ว๊าย อย่านะพี่เนย์ คนทุเรศ”

ประกายดาวร้องกรี๊ดออกมาเมื่อนิติพัฒน์ใช้มอหนาแกะตะขอกางเกงยีนส์ และทำท่าจะรูดซิบลง หญิงสาวเอามือปิดตาและหันหลังหนีทันที

“หึหึ จะอายอะไรของผัวตัวเองแท้ๆ”

นิติพัฒน์ลุกขึ้นมาจากที่นอน และเดินมาหยุดอยู่ด้านหลังของประกายดาว ก่อนจะพูดกระซิบริมใบหูงามนั้น

“อย่ามาพูดอะไรที่ไม่เป็นความจริงแถวนี้ ดิฉันไม่ได้เป็นเมียคุณ ว๊าย!”

ประกายดาวลืมตัวหันมาแว๊ดใส่นิติพัฒน์ทันทีที่อีกฝ่ายพูดเรื่องน่าอายที่เธออยากลืมขึ้นมา และก็พลาดท่าให้ชายหนุ่มอุ้มเธอจนตัวลอย และวางราบลงกับเตียงตรวจในห้องตรวจของเธอเองและร่างหนาของนิติพัฒน์ก็ขึ้นมาทาบทับไว้ทั้งตัว จะขยับตัวมากก็ไม่ได้เพราะเตียงค่อนข้างแทบ ไม่อย่างนั้นเธอต้องหล่นลงไปแน่ๆ

“ปล่อยนะคุณจะทำอะไร ปล่อย”

“ทำอะไรดีกับเมียที่ทั้งดื้อ และอวดเก่งแบบนี้”

นิติพัฒน์ก้มหน้าลงมาพูดชิดริมฝีปากบางอย่างต้องการจะกลั้นแกล้ง ประกายดาวตกใจใช้มือบางดันหน้าของชายหนุ่มให้ออกห่าง ถ้าใกล้กว่านี้คนที่จะเสียเปรียบก็คือเธอ

“ถอยออกไปนะ ไม่งั้นฉันจะเรียกให้คนเข้ามาช่วย”

“เรียกเลย พี่อยากโชว์พอดี”

“อร๊าย อือ”